35 Мына, тураңар ээн халарға чӧр. «Алғас ползын Хан Худайның адынаң Килигенге!» тіп хысхырбаанда, тіпчем сірерге, сірер Мині кӧрбессер.
Иисустың алнынҷа паза соонҷа чӱгӱр парчатхан кізілер хысхырысханнар: – Осанна! Давидтің тӧлі! – Хан Худайның адынаң Килчеткенге алғас ползын! – Осанна Ӧӧркі Чайаачаа!
Иерусалим! Иерусалим! Ухаанҷыларны ӧдірчеткен паза позыңзар ысханнарны тастарнаң чаалапчатхан саар! Нинҷе хати Мин, палаларын ханат алтына чыыпчатхан хус чіли, палаларыңны чыып аларға хынғам, че син хынмаазың!
Иисус, саарзар чағдап киліп, андар кӧріп ала, ылғап, чоохтанған: –
Оларның хайзылары хылыстарнаң ӧдіртіп, пасхалары андағ-мындағ чоннарзар сӱрдірт парыбызарлар. Иерусалимні, тізең, Худайы чохтар, тустары тоозылғанҷа, типсирлер.
пальма ағастың салааларын тудынғлап алып, Ағаа удур сығып, хысхырысхан: – Осанна! Хан Худайның адынаң Килчеткенге алғас ползын! Ол Израиль ханы!