25 Тура ээзі, тур киліп, ізіктерін пиктебіссе, сірер, тастында халып, ізік тохладып, хысхырарзар: «Пигібіс! Пигібіс! Ас пир піске ізікті!» Че Ол нандырар сірерге: «Мин сірерні пілбинчем, хайдаңзар сірер».
Андада Позының сол саринда турчатханнарға чоохтанар: «Хыйа парыңар миннең, хаарғаннар. Сайтанға паза аның ангеллеріне тимнелген успас отха кіріңер.
Че Ол сірерге нандырар: «Тіпчем сірерге, хайдаң килгеннеріңні пілбинчем. Саба итчеткеннернің прайзы хыйа парыңар Миннең».
Чазыхтарыңнаң хыйа полчатханнарыңны кізілер кӧрер иде, турыстығ киректер идіңер. Пос аразында «Пістің пабабыс Авраам» тирге сағынмаңар даа. Тіпчем сірерге, Худай Авраамға пу тастардаң даа палалар чайап полар.
Ноға сірер Мині «Хан-пигім! Хан-пигім!» тіпчезер, че Мин чоохтаан нимені толдырбинчазар?
Чоохталған нооза: «паарсах поларға тус чит килгенде, Мин сині истіп салғам. Сині арачылир кӱн чит килгенде, Мин сағаа полыс пиргем». Мына Худайның паарсазын алҷаң тус, мына арачыланыс кӱні.
Сірер пілчезер, соонаң ол пабазының алғазын аларға сағынған. Че иділ парған нимені тӱзет полбаан. Харах чазын тӧгіп ала пабазына алданған даа полза, хыйа тасталған.