48 Че ээзінің чахиин пілбин, чарабас ниме ит салған нымысчы тың нимес сохтырар. Кемге кӧп пирілген, аннаң кӧбӧк сурағ полар; кемге кӧп киртіс-ізес полған, аннаң кӧбӧк сурарлар.
Кемнің пар, ағаа хоза пирілер. Ани уламох кӧп полар. Кемнің чоғыл, аның пар даа нимезін алып аларлар.
Хыйал сірерге, Моисей Чахии пілігҷілері паза фарисейлер! Чойырхостар! Сірер ӧкіс ипчілернің чурттарын тонапчазар, анаң, пасхалары кӧрзіннер тіп, чойланып, ӱр пазырчазар. Пу нименің ӱчӱн улам хатығ чарғы полар сірерге.
Андада Пётр Иисусха теен: – Хан-пигім! Син пу кип-чоохты піске ле алай прайзына чоохтапчазың ма?
Мин чир ӱстӱне ӧрт суғыбызарға килгем, сағамох ол кӧй сыхчаң полза тіп, чидікпин сағыпчам!
Пай, ол устағҷыны хығырып, теен: «Ниме исчем синнеңер? Устағҷы полып, иткен киректеріңнеңер нандырығ тут, мыннаң мындар ис-пайымнаң устирға сағаа киліспес».
Мин, оларзар киліп, чоохтаспаан ползам, олар, Мині постарына чағын итпееннері ӱчӱн, пыролығ полбасчыхтар. Че Мин, оларзар киліп, чоохтасхам, аннаңар амды олар постарының чазыхтары ӱчӱн ахтан полбастар.
Аннаңар Худай прай кізілерге, Аны пілбеен тустарға хайығ салбин, амды чазыхтарынаң хыйа полыбызарға чахыпча.
Анзын мин сабланыстығ Худайыбыстың мағаа пирілген Чахсы Хабарына тӧстеніп чоохтапчам.
Мин алында Худайны чабаллаам, Ағаа киртінчеткеннерні сӱргем, хыйыхтаам. Че мин аны, пілінмин, киртінізім чох полып, іди иткенімнеңер, Ол, мағаа айап, пыром тастаан.
Че, Тимофей! Сағаа пирілгенні хайраллап хал. «Піліс» теен нименең айғасчатхан паза сағаа тоғырланчатхан кізілернең Худайдаң тоғыр тик таластардаң хыйа пол.
Че Позы таллаан туста сӧсті чарлааны хоостыра аны асхан. Аны чарлиры мағаа Худай Арачылағҷыбыстың чахии хоостыра пирілген.
Харындастарым! Піс чарғаа артых тартыларын пілчеткенде, кӧбізіңер ӱгретчі поларға кӱстенмеңер.