19 Анаң позым позыма тирбін: Ис-пайың кӧп, нинҷе-нинҷе чылларға чидер: тынанып, чіп, ізіп, чуртастың татхынын хап».
Анаң тіптір: «Піди ит салим: аңмарларымны сайабызып, мыннаңох улуғ аңмарлар пӱдір саларбын. Андар прай тамаамны паза прай ис-пайымны чыып саларбын.
Пір пай кізі чуртаптыр. Ол, иң аарлығ кип-азахтар кизіп, кӱннің сай чырғап чуртаҷаң полтыр.
Ол кӱн сірер сағыбаанға орта килібіспезін тіп, сиргек тудыныңар, иртіре чырғап, чуртастың оох-теек нимелеріне пастырбаңар.
Кізі сағызы хоостыра кӧрзе, мин Ефес саарда аңнарнаң кӱрескенімде, ноо туза полған ол мағаа? Ӧліглер тірілбинчеткен полза, чеелер, ізеелер, таңда олох ӧл парарбыстар нооза.
Оларның тӱгенҷізі – ӧлім, оларның худайлары – хурсахтары, сабланыстары – уйат пілбесте. Олар пу чирде чуртапчатхан кізілер чіли сағынчалар.
Чуртас хынығыстарына тартылған чалғыс ипчі, тізең, изен дее чӧрзе, ӧлігдең пасха нимес.
Пайларны пу тустарда ӱгрет пар: постарын пӧзікке санабазыннар, ізес чох ис-пайларына тың на ізенмезіннер, че піске ӧрінерге прай нимені толдыразынаң пирчеткен сын-тіріг Худайға ізензіннер.
садынҷах, хабылаачы, хоғдайаачы, Худайға сабылар орнына чуртас хыниина тартылар пол парарлар,
Сірер чир ӱстӱнде чырғап-мӧтеп чуртаазар, чӱрек хынғанни полчатчаңзар. Чӱректерің толыға салар симіс мал сині пол парған.
Ирткен туста сірер илееде ӱр Худайы чох кізілернің оңдайынҷа полғазар нооза. Сайбах хылынғазар, оралысха, іскее салынғазар. Сірер, кӱлет саап, араға іс чӧргезер паза, чахығдаң тоғыр хылынып, худай омалап иткен нимелерні улуғлаазар.
Нинҷе ол позы чырғаан паза сабланған, анҷох чобағ паза ирее ағаа читір пиріңер. Ол позының істінде махтанча: «Хан ипчі полып одырчам, ӧкіс ипчі нимеспін, чобағ кӧрбеспін!»