27 Иисус іди чоохтанчатхан туста, чон аразынаң пір ипчі, хысхырып, теен: – Хайдағ часкалығ Сині позында ал чӧрген паза имҷектеен ипчі! –
Ангел, Мариязар киліп, теен: – Изен, Худай паарсазы тӱскен хыс! Хан Худай синнең хада. Ипчі кізілернің иң алғастығы синзің.
Елисавет, тізең, ӧтіг табыснаң чоохтанған: – Ипчілернің иң алғастығы синзің, істіңдегі дее пала алғастығ!
Минзер, Позының олаңай ла хулынзар, кӧрізін айландырғаны ӱчӱн! Мыннаң мындар, кӱстіг Худайның мағаа ит пирген илбек киректері ӱчӱн, прай чоннар мині часкалығ тирлер! Аның ады ах-арығ;
Андада ол, парып, позынаң даа чабал читі айнаны ағыл киліп, ол турада чуртап сыхчалар. Мынзы, тізең, ол кізее пастағызының хыринда улам хомай поладыр.
«Часкалығлар тӧлі чохтар, пала тӧрітпееннер паза азырабааннар» тіп чоохтанҷаң кӱннер чағыннапчалар.