1 Пірсінде Иисус пір чирде пазырчатхан. Пазырарын тоос салғанда, ӱгренҷілерінің пірсі Ағаа теен: – Хан-пигім! Син дее пісті, Иоанн позының ӱгренҷілерін пазырарға ӱгреткен чіли, ӱгрет сал.
че пір ле ниме кирек. Мария, тізең, артығын таллап алған, анзын аннаң пірдеезі пылас полбас.
Иисус оларға нандырған: – Пазырчатсаңар, піди тіңер: Тигірдегі Пабабыс! Синің Адың сабланзын; Синің хан-ӱлгӱң пеер килзін; Чир ӱстӱнде дее, тигірдегӧк чіли, Синің кӧңніңҷе прай ниме ползын.
Олох кӱннерде Иисус пазырарға тағзар сыххан. Хараазын Худайға пазырып иртірген.
Хан-пиг ол ипчіні кӧр салып, айап парып, теен: «Ылғаба»,
ол, ӱгренҷілерінің ікізін позынзар хығырып алып, оларны Иисуссар піди сурарға ысхан: – Пістің сағыпчатхан кізібіс Синзің ме алай піске пасхазын сағирға кирек пе? –
Пірсінде Иисус пір чирде чалғызан пазырчатхан, ӱгренҷілері, тізең, Аның хыринда полғаннар. – Кізілер Мині кемге санапчалар? – сурған олардаң Иисус. –
Пу сӧстер соонда сигісче кӱн ирт парғанда, Иисус, Пётрны, Иоанны паза Иаковты Позынаң хада алып, тағзар пазырарға сыххан.
Иисус чир ӱстӱнде чӧргенде, пазырып ала, харах чазын тӧгіп, оорлап, Худайны алдаан. Аның Иисусты ӧлімнең ал халар оңдай полған нооза. Иисус, Худайны улуғлап, Аның чооғын искен, аннаңар Худай Аның алданызын ис салған.
Хынғаннарым! Пістің ах-арығ киртінізібісте пик турыңар, Худай Худы чоохтаан нимедеңер пазырыңар.