42 че пір ле ниме кирек. Мария, тізең, артығын таллап алған, анзын аннаң пірдеезі пылас полбас.
Ноо туза кізее тиксі-тилекейні ээлензе, че тыны-чаанын ардат салза?
Ол ипчінің Мария тіп туңмазы пар полған. Иисустың азахтарына чағын одырып алып, ол Иисустың сӧзін истіпчеткен.
Пірсінде Иисус пір чирде пазырчатхан. Пазырарын тоос салғанда, ӱгренҷілерінің пірсі Ағаа теен: – Хан-пигім! Син дее пісті, Иоанн позының ӱгренҷілерін пазырарға ӱгреткен чіли, ӱгрет сал.
«Нимее чарабаан! Пуох хараазын тыныңны ал чӧрібізерлер, кемге халар чыған ис-пайың?» – теен ағаа Худай.
Сірер, ис-пайыңарны садып, чох кізілерге полызыңар. Постарыңа уурабас хапчығас тимнеп, хорабас ис-пайны тигірде чығыңар. Андар оғыр даа чит полбас, кӧӧ дее аны ардат полбас нооза.
Пай, ол устағҷыны хығырып, теен: «Ниме исчем синнеңер? Устағҷы полып, иткен киректеріңнеңер нандырығ тут, мыннаң мындар ис-пайымнаң устирға сағаа киліспес».
Че Авраам нандырған: «Оолғым! Сағысха кирдек, син чуртазыңда чахсыны хаап халғазың, Лазарь, тізең, чабалны ла кӧрген. Амды Лазарьға мында чахсы, син, тізең, ирееленчезің.
Сағаа ам даа пір ниме читпинче: нинҷе пар ниме-нооңны садыбызып, ахчаңны чох кізілерге ӱлебіс, андада син тигірде ис-пайлығ поларзың. Анаң, киліп, Минің соомҷа пар, – теен ағаа Иисус, аны истіп.
Аннаңар сиргек полыңар: кемде пар, ағаа хоза пирілер; кемде чоғыл, анзының пар ползын тіп сағынчатхан нимезі дее алылар.
Ікі пиҷе – Мариянаң Марфа – чуртапчатхан Вифаний аалда Лазарь тіп ат-солалығ пір кізі ағырыбысхан.
Харындазы ӱрееннеңер, Марфанаң Марияны часхарарға иудейлердең илееде кізі килген.
Мария, пір литра аарлығ миро хайахты алып, Иисустың азахтарын сӱртклебізіп, позының састарынаң чысхлабысхан. Тура істіне миро хайахтың тадылығ чызы тол парған.
Мӧгі чуртас Сині – чалғыс сын Худайны – паза Син ысхан Иисус Мессий-Христос полчатханын пілчеткені полча.
Че Минің пирер суумны іскен кізі хаҷан даа сухсабас. Минің пирер суум аның істінде мӧгі чуртас пирчеткен хара суға айлан парар, – нандырған Иисус. –
Сынны сірерге чоохтапчам, Минің сӧзім исчеткен паза Мині ысхан Пабама киртінчеткен кізі, мӧгі чуртастығ полып, чарғы алнында турбин, ӧлімзер апарчатхан чолдаң хыйа сығып, аннаң андар чуртап одырар.
Сірер ардап парчатхан чиис ӱчӱн нимес, че мӧгі чуртас пирчеткен чиис ӱчӱн тоғынарға кӱстеніңер. Кізі Оолғы, Ағаа Худай-Пабазы ӱлгӱ пиргеннеңер, ол чиисті сірерге пир полар. –
Пар-чох пайым ӱлеп салзам, иді-ханымны ӧртедерге пир салзам, че хынызым чох полза, мағаа анзында пір дее тузазы чоғыл.
Христос Иисуснаң хада полчатсабыс, сӱннет иттіргеннің дее, иттірбееннің дее пасхазы чоғыл. Хыныс киректерінең позын кӧзітчеткен киртініс ле кирек.