38 Аннаң андар парчадып, Иисус пір аалзар читкен. Ол аалда Марфа тіп ипчі Иисусты позының туразынзар хығырған.
Ағаа айаан кізі, – нандырған Моисей Чахии пілігҷізі. – Пар, син дее ідӧк ит тур, – теен ағаа Иисус.
Марфа, тізең, чахсы сыйлирға полып, маң чохтанып одырған. Анаң, Иисуссар пас киліп, теен: – Хан-пигім! Туңмамның мині чалғыс позымны ла хайындырчатханына киреен халбинча ба? Чоохтазаң ағаа, полыс пирзін мағаа.
Иисус ағаа нандырған: – Марфа! Марфа! Син, кӧп нимедеңер сағыссырап, маң чохтанчазың,
Лидий, ибдегілерінең хада кіреске тӱскен соонда, теен: – Мині Хан Худайның сын кізізі тіп сағынчатсаңар, турамзар кіріп, минде чуртап алыңар. Іди ол пісті чӧптеп алған.
Иасон, тізең, оларны туразына кирген. Ол кізілер, хағанның чахығларынаң тоғыр полып, пасха кізіні, Иисусты, постарының ханына санапчалар, – тіп, хысхырысханнар.
Піреезі, сірерзер киліп, пу ӱгредігні сірерге читірбезе, аны тураа кирбеңер, изеннеспеңер дее аннаң.