29 Мария, тізең, аның сӧстерін истіп, алаң ас парған, пу чолабиттің ниме таныхтапчатханын піліп аларға сіренген.
Анзын халас албааныбыстаңар тіпче полар, – чоохтасханнар ӱгренҷілері постары аразында.
Аны кӧр салып, Захарий, изі чохтанып, тың хорых парған.
Ангел, Мариязар киліп, теен: – Изен, Худай паарсазы тӱскен хыс! Хан Худай синнең хада. Ипчі кізілернің иң алғастығы синзің.
Пу тылаасты искен полған на кізі, хайхап, тіҷең: «Кем полар ни пу пала?» Тӧрееннең анда Хан Худай кӱзі пары пілдістіг полған.
Мария, тізең, ол сӧстернің прайзын, істінде пик тудып, хайраллаан.
Иисус оларнаң хада, чолға сығып, Назаретсер айлан килген. Ол паба-іҷезінің чооғын исчең. Іҷезі, тізең, Иисустың прай сӧстерін чӱреенде хайраллаан.
Пётр, хараана кӧрінгені ниме ниме полҷаң тіп, позы алынҷа сағысха тӱскен аразында Корнилийнің ысхан кізілері, Симонның туразынаңар кізілердең сурастырғлап ала, ізік хыринда тур салғаннар. –
Ол, тізең, андар кӧрібізіп, хорых парып, теен: – Ноо ниме, пигім? Ангел ағаа нандырған: – Синің кізілерге чахсы иткеніңні паза пазырғаныңны Худай сағысха кир килген.