17 Ол ноо даа нимедең пурун полған, прай ниме Аның пастыра турча.
Амды Син, Пабам, сабланызыңнаң Мині сабландыр. Ол сабланыс, чир ӱстӱ чайалғалахтох, Синнең хада полғанымдох, Мини полған.
Сынны сірерге чоохтапчам, Авраам тӧреелектӧк, «Мин Минмін» полғам, – нандырған Иисус.
«Піс Худайның сылтаанаң чуртапчабыс, пас чӧрчебіс паза ӧӧн позыбыснаң мындабыс нимес пе зе». Сірернің кибелісчілеріңнің хай піреезі чоохтаанни: «Піс тее Аның палаларыбыс». –
Ол кӧрінмес Худайның омазы полча. Ол ноо даа чайаахтаң пурун тӧреен тун Оолғы.
Оолғы – Пабазының сабланызының чарии полып, Аның сын Позының омазы полча. Ол Позының кӱстіг сӧзінең тиксі-тилекейні орнында тутча. Ол, пісті чазыхтарыбыстаң ахтабызып, тигірде илбек Худайның оң саринда одыр салған.
Иисус алыспинча: киҷее хайдағ полған, пӱӱн дее, хаҷан даа андағох.
Син ниме кӧрчезің, аны пічікке пас салып, Асий чиріндегі читі тигірибге: Ефес, Смирна, Пергам, Фиатир, Сардис, Филадельф паза Лаодик саарларзар ызыбыс.
Мин, Аны кӧр салып, азахтарынзар ӧліг ле кізі чіли тӱскем. Ол, минзер оң холын салып, теен: – Хорыхпа! Мин пастағызы паза халғанҷызы полчам.
Мин Альфа паза Омега, пасталғаны паза тоозылғаны полчам, – тіпче полған, полчатхан паза килер ӧӧркі Чайаачы, Прай нимедең кӱстіг Худай.
«Смирнадағы тигірибнің ангеліне пас пир: Ӱреп, хатап тірілген, Пастағызы паза Халғанҷызы полчатхан Иисус піди тіпче: