31 Худайның чазыхтығ кізілерні испинчеткенін пілчебіс. Ол Позын улуғлапчатхан паза Аның кӧңнін толдырчатхан кізіні ле исче.
Че ам даа пілчем, Худайдаң ниме дее сурзаң, Ол аны Сағаа пирер, – теен Марфа. –
Сірер Мині таллап албаазар, Мин сірерні таллап алғам. Сірерні, чонзар парып, мӧгі туза итсіннер тіп турғысхам. Прай пу нимелерні идіп, Минің ӱгренҷілерім ползаңар, Пабамнаң ниме дее сурзаңар, Ол сірерге аны пирер.
Мині ысхан Пабамның кӧңнін толдырып, Аның киреен ит салары Минің чиизім полча, – нандырча Иисус. –
Аның кӧңнін толдырарға хынчатхан кізі пу ӱгредігнің Худайдаң килчеткенін ме алай Минің чоохтааным полчатханын ма хайди дее пілер.
Аның хайдаң килгенін пілбинчеткеннерің таңнастығ! Че ол минің харахтарымны имнеп пирген! – нандырған чазыл парған кізі. –
Харах чох тӧреен кізінің имненіп алғанынаңар, чир чайалғаннаң сығара, хаҷан даа пір дее кізі испеен полған.
Андада Мин теем: „Мин мынабын. Миннеңер Моисей Чахиинда пазылғаны хоостыра, Худай, Мин Синің кӧңніңні толдырарға парирбын“».