39 Иисус мыны Худай Худынаңар чоохтаан полған. Ол Хутты Иисусха киртінчеткеннер алып алар полғаннар. Ол туста, Иисус сабланғалах полғаннаңар, кізілерде Худай Худы чох полған.
Піреезі Кіреске тӱзірҷең Иоаннға, пасхалары – Илияа, Иеремийге алай пасха даа ухаанҷыларның піреезіне санапчатханнар парларох, – тееннер олар. –
Чон, тізең, нандырған: – Пу ухаанҷы Иисус. Ол Галилей чиріндегі Назареттең.
Мин сірерге Позымның Пабам молҷаан нимені ысчам. Сірерге ӧӧртін кӱс пирілгенҷе Иерусалим саарда пол турыңар.
Иоанн прайларына нандырған: – Мин сірерні суғнаң кіреске тӱзірчем. Че соомҷа Килчеткені миннең хай хай улуғ. Мин Аның ӧдігінің паан даа систерге турыстығ нимеспін. Ол сірерні Худай Худынаң паза отнаң кіреске тӱзірер.
Прайзы, хорых парып, Худайны саблап, чоохтанған: «Пістің арабыста Илбек Ухаанҷы», «Худай Позының чонынзар килтір».
Кемзің син? Илиязың ма? – сурғаннар олар. – Чох, – теен Иоанн. – Андағда ухаанҷызың ма? – Чох. –
Син, Мессий-Христос таа, Илия даа, ухаанҷы даа ниместе, ноға кізілерні кіреске тӱзірчезің? – тіп сурғаннар олар. –
Мин Аның кем полчатханын пілбеем, че Худай, мині кізілерні суғда кіреске тӱзірерге ызып, теен: «Тигірдең тӱсчеткен Хут Кемде тохтир, Ол, Худай Худын пиріп, пасха оңдайнаң кіреске тӱзірчеткен Кізі полар».
Пастап ӱгренҷілері, ниме полчатханын піл полбааннар, че соонаң, Иисус, тіріліп, сабланызына читкенде ле, Иисустаңар пазылған нимені паза ол сӧстернің толғанын сағысха киргеннер.
Кізі Оолғының сабланар тузы чит килді, – нандырған оларға Иисус. –
Минің ӱгренҷілерім полып, ниме дее сурзаңар, Пабамны Позымнаң хада сабландырар ӱчӱн, Мин аны толдыр турарбын.
Пабам Худай Худын – Турысчыны – Минің орныма сірерзер ызар. Ол сірерні прай нимее ӱгрет салар, прай чоохтаан нимелерімні сағысха кирдірер.
Ол, Минің сӧзімні алып, сірерге читірер. Іди идіп, Мині сабландыр салар.
Че Мин сынны сірерге чоохтапчам, Минің парчатханым, сірерге чахсаа полар. Мин парбазам, тізең, Турысчы сірерзер килбес. Мин, парып, Аны сірерзер ызарбын.
Пу сӧстернің соонда Иисус, тигірзер кӧрібізіп, чоохтанған: – Пабам! Тус чит килді. Оолғың Сині сабландырар ӱчӱн, Оолғыңны сабландыр.
Амды Син, Пабам, сабланызыңнаң Мині сабландыр. Ол сабланыс, чир ӱстӱ чайалғалахтох, Синнең хада полғанымдох, Мини полған.
Іди тіп, Иисус, оларзар алдыра ӱбӱріп, теен: – Худай Худын алыңар!
Андада, Иисустың иткен хайхазын кӧр салып, кізілер тееннер: – Пу сыннаң даа чир ӱстӱне килерге салылған ухаанҷы полтыр.
Чон аразында Иисустаңар кӧп чоох-чаах парған. Піреелері «Ол чахсы» тееннер, пасхалары, тізең, «Чох, Ол кізілерні алаахтырча» тіп таласханнар.
Позымны Позым саблазам, сабланызым пір дее нимее турбас. Минің Пабам сабландырча Мині. Аны сірер Худайыбыс тіпчезер! – нандырған Иисус. –
олардаң сурған: – Сірер, киртін сығып, Худай Худын алғазар ба? – Піс Худай Худынаңар испеебіс тее, – нандырғаннар олар ағаа. –
«Халғанҷы кӱннерде, тіпче Худай, Мин Позымның Худымны полғанына ла чай пирем. Сірернің оол-хыстарың ухаанҷылирлар; чиит ооллар кӧрінҷектер кӧрерлер; апсахтар тӱстер тӱзирлер.
Ол, Худайның оң саринзар кӧдіріліп, пирерге адалған Худай Худын, Пабазынаң алып, амды, сірер кӧргенни паза искенни, ӱстӱбіске чайыбысты.
Пётр, тізең, оларға теен: – Полғаныңар ла, чазыхтарыңнаң хыйа полып, чазыхтарыңны позыттыртып алар ӱчӱн, Иисус Христостың адынаң кіреске тӱзіңер. Андада Худай Худын тикке аларзар.
Прайларына Худай Худы тол парған, олар, тізең, Хут пиргенни аймах-пасха тіллернең чоохтас сыхханнар.
Авраамнаң Исаактың паза Иаковтың Худайы, пістің пабаларыбыстың Худайы Позының Нымысчызын – сірер садыбысхан паза позыдарға итчеткен Пилаттың кӧзіне постарыңнаң хыйа идібіскен Иисусты – саблаан.
Олар пазырарын тоос салғаннарындох, чыылысхан чир чайхала тӱскен. Прайзы, Худай Худынаң тол чӧрібізіп, Худай сӧзін туртухпин чоохтап сыххан.
Худай Худы сыннаң сірерде чуртапчатса, сірер, ит-ханның оңдайынҷа нимес, Худай Худының хоостыра чуртапчазар. Кемде Христостың Худы чоғыл, тізең, ол Христости нимес.
Худай Худының тоғынғаны, тізең, аннаңох артых сабланыс полбас па?
Худай Худын хомзындырбаңар. Позып алар кӱннің ӱчӱн сірер ол Хутнаң таныхтал парғазар.