42 Мин сірерні пілчем, сірерде Худайға хыныс чоғыл.
Иисус оларға теен: – Сірер кізілер алнында арығ чӱректіг полаачыхтанчазар, че Худай чӱректеріңні пілче. Кізілер пӧзік паалапчатхан нимелер, анзы Худайның алнында чиркестіг ниме.
Иисус кізідеңер пасха кізінің чооғы хоостыра піліп аларын кирексібеен. Ол кізінің хылиин Позы пілген.
Иисус ӱзінҷі хати сурған: – Ионаның оолғы, Симон! Син Мағаа хынчазың ма? Іди Иисус «Мағаа хынчазың ма» ӱзінҷізін сурғанда, Пётр, хомзын парып, Иисусха нандырған: – Хан-пигім! Сағаа хынчатханымны, Син пілчезің. – Минің хойларымны хадар.
Мағаа кізілернің махтааны кирек чоғыл.
Мин пеер Пабамның ӱлгӱзінең килгем, че сірер Мині чағын итпинчезер. Пасхазы, тізең, позы алынҷа даа килзе, сірер аны постарыңа чағын кирчезер.
Хайди сірер Мағаа киртінерзер?! Чалғыс Худайдаң пирілген сабланысты аларға кӱстенмин, постарыңның аразында ла пірсі пірсінең сабланысты алчатсар, хайди сірер Мағаа киртінерзер?!
Мин, Худайдаң киліп, мында полчам. Мин Позым алынҷа килбеем, Мині Худай ысхан. Аннаңар, Худай сірернің Пабаңар полған полза, сірер Мағаа хынарҷыхсар, – нандырған Иисус. –
Кем Худайдаң, ол Худайның сӧзін исче. Сірер Худайдаң нимессер, аннаңар чоох испинчезер.
Сірер Аны пілбинчезер, Мин, тізең, пілчем. Мин Аны пілбинчем теен ползам, сірерӧк осхас чой поларҷыхпын. Че Мин Аны пілчем паза Аның сӧзін толдырчам.
Кізінің пос кӧңнінҷе полғаны Худайға тоғыр. Аның ӱчӱн кізі Худай Чахииның ӱлгӱзіне кірбинче, сынында кір полбиндаача.
Сірер пу Худайы чох чир-чалбахха паза андағы нимелерге хынмаңар. Оларға хынчатхан кізінің Худайға хынызы чоғыл.
Пай чуртапчатхан кізінің, харындазының хызылчатханын кӧре, чӱрее ағырбинчатса, ол кізіде Худайға хыныс полар ба?
«Мин Худайға хынчам» тіпчеткен, че харындазын хырт кӧрчеткен кізі – чой. Харах кӧзіндегі харындазына хынминчатхан кізі кӧрінминчеткен Худайға хайди хынар.
Мин аның палаларына ӧлім ызарбын. Кізілер чӱректерінің паза сағыстарының сыныхтағҷызы полчатханымны прай тигіриблер піліп аларлар. Сірерге, полғаныңарға ла, иткен киректерің хоостыра тӧлеп пирербін.
