14 Соонаң Иисус ағаа храмда тоғас парған. – Амды син чазыл пардың. Мыннаң мындар улам хомай пол парбас ӱчӱн, паза чазых итпе, – чоохтанған ағаа.
Андада ол, парып, позынаң хай-хай чабал ам даа читі айнаны хығырып, кізі істіне кіріп, анда чуртап сығадыр. Мынзы, тізең, ол кізее пастағызының хыринда улам хомай поладыр. Пу чабал тӧлнең ідӧк полар.
Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ол ағырығ кізее теен: – Оолғым! Синің чазыхтарың позыдылчалар.
Иисус анда турған кізілернің аразында чіт парыбысханнаңар, имненіп алған кізі Аның кем полғанын пілбеен.
Оларның аразында отыс сигіс чыл ағыр париған кізі полған.
Чох, Хан-пигім, пірдеезі! – нандырған ипчі. – Мин дее сині пыролабинчам. Пар, чазых паза итпе, – теен Иисус.
Ирткен туста сірер илееде ӱр Худайы чох кізілернің оңдайынҷа полғазар нооза. Сайбах хылынғазар, оралысха, іскее салынғазар. Сірер, кӱлет саап, араға іс чӧргезер паза, чахығдаң тоғыр хылынып, худай омалап иткен нимелерні улуғлаазар.