19 Пигім, кӧрчем, Син ухаанҷы полтырзың.
Чон, тізең, нандырған: – Пу ухаанҷы Иисус. Ол Галилей чиріндегі Назареттең.
Нимедеңер? – сурған Иисус. Олар Ағаа нандырғаннар: – Назареттең сыххан Иисустаңар. Ол Худайның даа, чонның даа алнында сӧзінең паза киректерінең кӱстіг Ухаанҷы полған.
Прайзы, хорых парып, Худайны саблап, чоохтанған: «Пістің арабыста Илбек Ухаанҷы», «Худай Позының чонынзар килтір».
Анзын кӧріп, Иисусты хығырған фарисей позы алынҷа чоохтан салған: «Пу кізі, сыннаң ухаанҷы полған полза, азахтарына теепчеткен ипчінің кем полчатханын пілерҷік, ол чазыхтығ ипчі нооза».
Син пис хати ирге парғазың. Ам синнең хада чуртапчатхан кізі дее синің ирің нимес. Анзын син орта чоохтадың, – тіпче Иисус. –
Минің ниме иткенімні мағаа прай чоохтап пирген Кізіні, парып, кӧр киліңер. Ол Мессий-Христос полбазын?
Андада, Иисустың иткен хайхазын кӧр салып, кізілер тееннер: – Пу сыннаң даа чир ӱстӱне килерге салылған ухаанҷы полтыр.
Пу сӧстерні искеннернің илеедезі чоохтасхан: – Ол сын ухаанҷы полтыр.
Анаң харах чох полған кізідең пазох сурғаннар: – Харахтарыңны имнебіскен кізідеңер ниме чоохтирзың? – Ол ухаанҷы, – нандырған ол.
