16 Парып, иріңні пеер хығыр кил, – тіпче Иисус. –
Иисус ӱзінҷі хати сурған: – Ионаның оолғы, Симон! Син Мағаа хынчазың ма? Іди Иисус «Мағаа хынчазың ма» ӱзінҷізін сурғанда, Пётр, хомзын парып, Иисусха нандырған: – Хан-пигім! Сағаа хынчатханымны, Син пілчезің. – Минің хойларымны хадар.
Пигім, пир мағаа ол суғны. Андада мин хаҷан даа сухсабаспын, пу хутухсар даа килерге кирек чох полар мағаа, – тіпче ипчі. –
Минің ирім чоғыл, – нандырча ипчі. – Син, ирім чоғыл тіп, орта чоохтадың.
Син пис хати ирге парғазың. Ам синнең хада чуртапчатхан кізі дее синің ирің нимес. Анзын син орта чоохтадың, – тіпче Иисус. –
Худайдаң пір дее ниме чазыр полбассың. Прай чайалған ниме Аның хараа алнында паза Ағаа азых. Аның алнында піс иткен киректерібіс ӱчӱн нандырығ тударбыс.
Мин аның палаларына ӧлім ызарбын. Кізілер чӱректерінің паза сағыстарының сыныхтағҷызы полчатханымны прай тигіриблер піліп аларлар. Сірерге, полғаныңарға ла, иткен киректерің хоостыра тӧлеп пирербін.