27 Анаң Фомаға теен: – Салааңнаң холларымны тутхлап кӧр. Холыңны палығлығ хабырғама сал. Ікінҷілебин киртін! –
Йо-о, пу киртізі чох паза ардап парған тӧл! Нинҷезін Мин сірернең хада поларбын? Хаҷанға теере сірернең сыдазим? Ағылыңар аны пеер, Минзер, – нандырған Иисус.
Ағаа нандырып, Иисус теен: – Йо-о, пу киртізі чох тӧлні! Нинҷезін Мин сірернең хада поларбын? Хаҷанға теере сірернең сыдазим? Ағылыңар аны Минзер.
Кӧріңер Минің холларымны, азахтарымны: Мынзы Мин сын Позыммын: чахсы иде кӧріп, холларыңны теертіп кӧріңер. Хуттың сӧӧгі дее, иді дее чох поладыр нооза, Мини, тізең, кӧрчезер нимес пе зе, пар.
Іди тіп, хол-азахтарын кӧзіткен.
Йо-о, пу киртізі чох паза ардап парған тӧл! Нинҷезін Мин сірернең хада поларбын? Хаҷанға теере сірернең сыдазим? Ағыл пеер оолғыңны, – нандырған Иисус.
Іди тіп, Ол ӱгренҷілеріне холларын, азахтарын паза хабырғазын кӧзіткен. ӱгренҷілері, Хан-пигні кӧріп, ӧрін парғаннар. –
Піс Хан-пигібісті кӧргебіс, – чоохтап пиргеннер ағаа ӱгренҷілер. – Мин, Аның холларында позығдаң халған палығларын кӧрбеенде, салаамнаң ол палығларға теңмеенде паза Аның хабырғазын холнаң тутпаанда, киртінмеспін, – теен Фома.
Хан-пигім паза Худайым минің! – нандырған Фома. –
Аның соонаң Чахығ пирілген. Іди чазыхтың кӧбі кӧзіділ парған. Чазых кӧптел парғанда, паарсас улам ас сыххан.