3 Изен ползын, Иудей ханы! – хысхырғаннар Ағаа. Іди хысхырып, Аны сырайынаң сапханнар.
Сах андох Иисуссар пас киліп: – Изен, Ӱгретчі! – тіп, охсаныбысхан Аны.
Тігенектің салааларын, тоғылахти ӱріп, Аның пазына кизірт салғаннар. Оң холына тайах пиріп, алнында тізекке тӱзіп: – Изен ползын, Иудей ханы! – тіп Ағаа кӱлгеннер.
Анаң Ағаа хысхыр сыхханнар: – Изен ползын Иудей ханы!
Ангел, Мариязар киліп, теен: – Изен, Худай паарсазы тӱскен хыс! Хан Худай синнең хада. Ипчі кізілернің иң алғастығы синзің.
Ол іди теенде, хыринда турчатхан хадағҷыларның пірсі, Аны наағынаң сабызып, теен: – Хайди полып, улуғ абысха піди нандырчазың? –
Андада Пилат, ӧргезер кіріп, Иисусты хығыртыбысхан. – Синзің ме, Иудей ханы? – сурған Иисустаң Пилат. –