22 Ол іди теенде, хыринда турчатхан хадағҷыларның пірсі, Аны наағынаң сабызып, теен: – Хайди полып, улуғ абысха піди нандырчазың? –
Хайзылары Ағаа тӱкӱргеннер, хараан чаба палғап, Аны саап ала чоохтанғаннар: – Че, ухаанҷыла амды! Нымысчыларынаң ала Иисусты наахтааннар.
Ноға Миннең сурчазың? Минің чоохтаан нимелерімнеңер Мині искен кізілердең сур. Нимедеңер чоохтаанымны олар пілчелер.
Иуда андар Рим чааҷыларын, ідӧк улуғ абыстарның паза фарисейлернің ысхан храм хадағҷыларын ағыл килген. Олар чарытхылығ паза тирігліг полғаннар.
Изен ползын, Иудей ханы! – хысхырғаннар Ағаа. Іди хысхырып, Аны сырайынаң сапханнар.