14 Ол, Минің сӧзімні алып, сірерге читірер. Іди идіп, Мині сабландыр салар.
Минің чахығларымны ал чӧрчеткен паза толдырчатхан кізі Мағаа хынча. Мағаа хынчатхан кізее Пабам даа хынча. Мин дее ағаа хынарбын паза Позымнаңар сизіндірербін. –
Пабамнаң сірерзер Турысчыны ызарбын. Пабамнаң сыххан паза сынны чоохтапчатхан Хут – Турысчы – килзе, Ол Миннеңер киречілир.
Иисус мыны Худай Худынаңар чоохтаан полған. Ол Хутты Иисусха киртінчеткеннер алып алар полғаннар. Ол туста, Иисус сабланғалах полғаннаңар, кізілерде Худай Худы чох полған.
Аннаңар Худай Худы пастыра чоохтанчатханнарның пірдеезі Иисусты харғабас. Пірдеезі, Худай Худы пастыра ла полбаза, Иисусты Хан-пиг тіп адап полбас.
«Харасхыда чарых ползын» тіп, Худай пістің чӱректерібісті чарыдыбысхан. Іди Ол Иисус Христостың сырайында чарыпчатхан Худайның сабланызын пілерге пирген.
Піс, тізең, Худай пісті киртініс пастыра ахтир тіп сахтапчабыс. Ол ізеністі піске Хут пирче.
Сірерге, киртінчеткен кізілерге, ол аарлығ ниме полча. Киртінминчеткеннерге, тізең, ол пӱдірігҷілер хыйа ал тастаан тас. Че ол ӧӧн тас пол парды. Киртінминчеткен кізілерге ол харылҷаң ниме, кізі аңдарылҷаң хайа тас.
Худайның чахии мындағ: Аның Оолғына, Иисус Христосха, киртінері паза, хайди Иисус Христос піске чахаан, іди удур-тӧдір хынызары.
Худай Оолғының, піссер киліп, сын Худайны піліп алар сағысты піске пиргенін пілчебіс. Піс сын Худайдабыс, Аның Оолғы Иисус Христостабыс. Ол – сын Худай паза мӧгі чуртас.
Иисус Христос суғнаң кіреске тӱскен, ӧлімнең иртіп, тізең, пісті чазыхтарыбыстаң арығлаан. Ол суғдаң на иртпеен, че суғдаң паза ӧлімнең ирткен. Анзынаңар Худайның Худы киречілепче. Хут, тізең, хаҷан даа сын нооза.
Андада мин, аның азағына тӱзіп, ағаа пазырарға иткем, че ол мағаа теен: – Мыны идерге чарабас! Мин дее синӧк осхас паза Иисустың киречілері полчатхан харындастар осхас Худайның нымысчызыбын. Худайға пазыр! Ухаанҷылас худы Иисустаңар киречілес полча.