21 Мині Кем ысханын пілбинчеткеннерінеңер, сірер Минің ӱгренҷілерім полчатханнарың ӱчӱн, олар сірерге чабал идерлер.
Миннең ӱчӱн сірерні пастыхтарзар паза ханнарзар сӧӧртирлер. Сірер оларға паза прай чоннарға Миннеңер киречілирзер.
Миннең ӱчӱн сірерні прайзы хырт кӧрер, халғанҷызына теере сыдасхан кізі ле арачылалар.
Кем позының тынын ал халарға кӱстенер, ол аны чідірер, кем Миннең ӱчӱн позының тынын чідірер, ол аны ал халар. –
Андада сірерні иреелеп ӧдірерлер. Минің адымның ӱчӱн сірерні прай чоннар хырт кӧрер.
Часкалығзар, хаҷан Минің ӱчӱн сірерні, сӧклеп, сӱрчетселер паза сірердеңер чойланып чабал чоохтапчатсалар!
Минің адымның ӱчӱн сірерні прайзы хырт кӧрер. Че тоозазын сыдас парыбысхан на кізі арачылан халар.
Че прай пу нимедең пурун сірерні, Миннең ӱчӱн хаап, сӱрерлер, синагогаларда чарғылап, хариблерге чабарлар, Миннең ӱчӱн ханнарнаң пиглернің алнына сығарарлар.
Минің адым ӱчӱн сірерні прайзы хырт кӧрер.
Часкалығзар сірер, хаҷан кізілер сірерні Кізі Оолғы ӱчӱн пу харахнаң кӧрбинчетселер, сӱрчетселер, сӧклепчетселер, сірернің адыңарны хомайлапчатсалар.
Мин оларның аразында пір дее кізі ит полбас нимелерні итпеен ползам, олар пыролығ полбасчыхтар. Амды, тізең, олар, Минің иткен нимелерімні кӧріп, Мині дее, Пабамны даа хырт кӧрчелер.
Олар, Пабамны даа, Мині дее пілбееннеңер, іди идерлер.
Орта нимее хынчатхан Пабам! Чир ӱстӱ Сині пілбинче, че Мин Сині пілчем. Мині ысханыңны даа Мағаа пирген кізілерің пілчелер.
Синің пабаң хайдадыр? – сурғаннар Иисустаң. – Сірер Мині дее, Пабамны даа пілбинчезер. Мині пілген ползаңар, Пабамны даа пілерҷіксер, – нандырған Иисус.
Позымны Позым саблазам, сабланызым пір дее нимее турбас. Минің Пабам сабландырча Мині. Аны сірер Худайыбыс тіпчезер! – нандырған Иисус. –
Сірер Аны пілбинчезер, Мин, тізең, пілчем. Мин Аны пілбинчем теен ползам, сірерӧк осхас чой поларҷыхпын. Че Мин Аны пілчем паза Аның сӧзін толдырчам.
Мин, сірернің пазырчатхан орыннарыңны ситкіп кӧр чӧріп, тайығ салҷаң орыннарның пірсіне урун парғам. Анда «кізі пілбес Худайға» тіп пазыл партыр. Ана Анзынаңар, хайзын сірер, пілбезе дее, улуғлапчазар, чоохтап пирим сірерге. –
Итсе-де мин дее Назареттең сыххан Иисустың адынаң тоғыр пар-чох кӱснең кӱрезерге кирек тіп сағынҷаң полғам.
Итсе-де, харындастар, мин пілчем: сірер дее, пастыхтарың даа, пілізіңер чох полғаннаңар, анзын Иисусха иткезер.
Че анзы чон аразында аннаң андар тарабас ӱчӱн, оларны, хатығлап, Иисустың адынаң пір дее кізінең чоохтаспазыннар тіп, хызаннап салааңар.
Илҷілер, тізең, Ӧӧркі Чарғыдаң парыбызып, Иисус Хан-пигнің ады ӱчӱн тӧбін тӱзіртерге турыстығ полғаннарына ӧрінгеннер.
Мында даа Сағаа пазырчатхан кізілернің прайзын палғирға чаратчатхан улуғ абыстардаң ӱлгӱ пирілтір.
Мин ағаа ідӧк кӧзіт пирербін, Минің адым ӱчӱн нинҷе ирее иртерге килізер ағаа.
Худайны пілерге сағыс тутпааннарынаңар, Худай оларны ардап парған сағыстарына пир салған – тӱӱлістіг нимелер идерге.
Пос сағызын алыныңар паза чазых итпеңер. Уйатха, сірернің піреелері Худай пілбинчелер.
Пу хыйға сағысты амдығы тустарның ӱлгӱлері піліп албааннар. Пілген ползалар, тізең, сабланыс Хан-пигін кіреске хазабасчыхтар.
Кӧріңер зе! Худай Пабабыс піске хайди хынча! Пісті Худай палалары тіп адапча. Піс сыннаң даа Аның палаларыбыс. Чир-чалбахха хынчатхан кізілер, Худайны пілбееннеңер, пісті дее пілбинчелер.
Олар, Христосты сабландырар ӱчӱн, Худай пілбинчеткеннердең пір дее полызығ албин, чолға сыхханнар.
Сірер сыдас полчазар, Минің адым ӱчӱн кӧп чобағлар кӧргезер, че майыхпаазар.