31 Че Пабама хынчатханымны паза Аның чахаан нимелерін итчеткенімні чир-чалбах пілзін. Турыңар, мыннаң парааңар.
Позы, тізең, оортах арах пастыр парып, чирге тӱңдере тӱзіп, пазыр сыххан: – Пабам! Оңдай пар полза, пу хыйаллығ чірчені Миннең оортах ал! Че Мин хынғанни нимес, Син хынғанни ползын!
Турыңар, парааңар: Мині садыбысхан кізі чит килді.
Мин кіресте кіреске тӱзерге кирекпін, че хайди изі чохтанчам мин, ол ниме пол парғалахха!
Минің тынымны пірдеезі пыласпинча, Мин аны Позым пирчем. Тынымны, пиріп, хатап алҷаң ӱлгӱм пар. Іди идерге Пабам Мағаа чахаан.
Амды Мин чочыныстығ сағыссырасха пастырчам! Ниме Мин тіп поларбын? «Пабам! Осхыр Мині ӧлер тустаң!» тіп сурыним ма? Че Мин ол тустың ӱчӱн пу чир ӱстӱне килгем.
Мин Позым сағын таап алып чоохтанмаам, Мині ысхан Пабам ниме тирін паза ниме чоохтанарын чахаан.
Па́сха тіп ӱлӱкӱн чағдап одырған. Иисус чир ӱстӱнең Пабазынзар парар тузы чит килигенін пілген. Иисус чир-чалбахта чуртапчатхан паза Позына киртінчеткен кізілерге хынған, амды, тізең, прай чӱреенең оларға хынчатханын кӧзіт пирген.
Мин сірерге, Пабам Мағаа хынған чіли, хынчам. Минің хынғаннарым полыңар.
Хылызыңны нандыра сух сал! Пабамның Мағаа пирген ӱлӱс чірчезінең іспим ме? – теен Пётрға Иисус.
Мині ысхан Пабамның кӧңнін толдырып, Аның киреен ит салары Минің чиизім полча, – нандырча Иисус. –
Иисус Позын пазынҷыхтаан, ӧлімге, кіресте ӧлімге дее читіре, сӧс истеечі полған.