1 Иисус чооғын аннаң андар узаратхан: – Сірер сағыссырабаңар. Худайға киртініңер, Мағаа даа киртініңер.
Иисус, Марияның паза хада килген иудейлернің ылғапчатханнарын кӧріп, тың чӱрексіп, айап парған оларға. –
Амды Мин чочыныстығ сағыссырасха пастырчам! Ниме Мин тіп поларбын? «Пабам! Осхыр Мині ӧлер тустаң!» тіп сурыним ма? Че Мин ол тустың ӱчӱн пу чир ӱстӱне килгем.
Иисус тыыда чоохтанған: – Мағаа киртінчеткен кізі Мағаа нимес, че Мині Ысханға киртінче.
Пу ниме пол парза, «Мин – Минмін» полчатханыма киртінерлерің ӱчӱн, сірерге амды, пу ниме полғалахха, чоохтапчам.
Амға теере Минің ӱгренҷілерім полып, пір дее ниме сурбаазар. Сірернің ӧріністерің толдыра полар ӱчӱн, сурыңар, алып аларзар.
Олар, Пабамны даа, Мині дее пілбееннеңер, іди идерлер.
Мин сірерге чоохтаан нименің ӱчӱн, чӱректеріңе сағыссырас тол парды.
Пу оңдайнаң прайзы, Пабазын хайди улуғлапчалар, сах іди Оолғын улуғлазыннар. Оолғын улуғлабинчатхан кізі Аны ысхан Пабазын даа улуғлабинча.
Мині Ысханның кӧңні мындағ: Худайның Оолғын кӧрчеткен паза Ағаа киртінчеткен полған на кізі мӧгі чуртастығ ползын. Мин дее аны тӱгенҷі кӱнде тірілдір саларбын, – нандырған Иисус.
Амды сірер, аның пырозын тастап, часхар салзар, чахсы полар. Пичелге уғаа тың пастыр салып, саңай сағыныбыспазын.
Аннаңар мин дее, Иисус Христосха киртінчеткеннеріңні паза прай ах-арығларға хынчатханнарыңны истіп,
Пик сағыстығ полыңар. Христостың кӱні чит килді тіп чарлапчатхан хут таа, сӧс тее, піс ысхан тіп итчеткен пічік тее сірерні чалтандырбазын.
Аннаң пастыра сірер Худайға киртін парғазар. Худайға киртініс паза ізеніс аларларың ӱчӱн, Худай, Аны тірілдіріп, Ағаа сабланыс пирген.