27 Амды Мин чочыныстығ сағыссырасха пастырчам! Ниме Мин тіп поларбын? «Пабам! Осхыр Мині ӧлер тустаң!» тіп сурыним ма? Че Мин ол тустың ӱчӱн пу чир ӱстӱне килгем.
Олох туста Иисус, чооғын узарадып, теен: – Пабам! Тигірнең чирнің Ээзі! Мынзын, пілістіглердең паза хыйғалардаң чазырып, кічіг палаларға ас пиргенің ӱчӱн Сині саблапчам.
Йа, Пабам, мына піди ползын тіп хынғазың Син.
Анаң ікінҷізін оортах парып, Ол пазыр сыххан: – Пабам! Пу ӱлӱс Миннең хыйа иртчее чох полып, Мағаа ол ӱлӱсті хайди даа иртерге килісчетсе, Синің кӧңніңҷе ползын.
Анаң киліп, ӱгренҷілеріне чоохтанған: – Сірер, ам даа узуп, тынанчазар ба? Кӧріңер! Кізі Оолғының чазыхтығларның холына кірер тузы чит килді.
Тыны тар полып, Иисус уламох тың пазырған, тирі, тізең, хан тамҷыхтары чіли, чирзер тоолаан.
Мин сірернең хада кӱннің сай храмда полҷаңмын, че сірер Минзер холларың кӧдірбеҷеңзер. Амды – сірернің тузыңар паза харасхының ӱлгӱзі.
Ӱреен кізі чатчатхан хуюдаң тасты хыйа ідібіскеннер. Иисус, тигірзер кӧрібізіп, теен: – Пабам! Мині истіп салғаның ӱчӱн, алғыстапчам.
Кізі Оолғының сабланар тузы чит килді, – нандырған оларға Иисус. –
Мыны чоохтап, Иисус, уғаа чӱрексініп, киречілеен: – Сынны сірерге чоохтапчам, сірернің пірсі Мині садыбызар.
Андағда син ханзың, андағ нимес пе? – сурған Пилат. – Син Мині «Хан» тідің. Мин кізілерні сын ӱгредігнең таныстырарға тӧреем, пу нименің ӱчӱн чир-чалбахсар килгем. Сын ӱгредігні пілчеткен полған на кізі Минің ӱнімні исче, – нандырған Иисус. –
Христос Иисус тилекейге чазыхтығларны арачылирға килгеннеңер сӧс сын паза посха алынарға турыстығ. Ол чазыхтығларның пазы минмін.
Пу палалар ит-ханнығ кізілер полчатханнаңар, Иисус таа оларох осхас: кізі ит-ханында килген. Ол анзын кізілерні ӧлімге ағылҷаң кӱзі пар сайтанны Позының ӧлімінең чиңіп алар ӱчӱн иткен.
Иисус чир ӱстӱнде чӧргенде, пазырып ала, харах чазын тӧгіп, оорлап, Худайны алдаан. Аның Иисусты ӧлімнең ал халар оңдай полған нооза. Иисус, Худайны улуғлап, Аның чооғын искен, аннаңар Худай Аның алданызын ис салған.