48 Мині хайдаң пілчезің? – сурча Нафанаил. – Филипп сині хығырар алнындох, Мин сині смоковница ағазының хыринда кӧргем, – нандырған Иисус. –
Филиппнең Варфоломей, Фоманаң албан чығҷаң Матфей, Алфейнің оолғы Иаковнаң Фаддей тіп ады-солалығ Леввей.
Син, тізең, пазырчатсаң, тураңа кіріп, ізииң чаап салып, кӧрінминчеткен, че синнең хада полчатхан Пабаңа пазырып ал. Пабаң, тізең, пілдіртпес иде иткеніңні кӧріп, прайзының кӧзіне сағаа сыйых пирер.
Филипп тее Андрейнең Пётр харындастар чуртапчатхан Вифсаида саардаң полған.
Олар, Галилей чиріндегі Вифсаидадаң килген Филиппсер пас киліп, айланғаннар: – Филипп пиг, Иисусты кӧрерібіс килче.
Хан-пигім! Піске Пабаны кӧзіт пир, аннаң пасха піске пір дее ниме кирек чоғыл, – теен Филипп.
Иисус кізідеңер пасха кізінің чооғы хоостыра піліп аларын кирексібеен. Ол кізінің хылиин Позы пілген.
Иисус, пазын кӧдіріп, Позынзар алдыра кӧп кізінің килчеткенін кӧр салған. – Пуларны азырирға халас хайдаң алҷаң? – сурған Иисус Филипптең.
Филипп Ағаа нандырған: – Пуларның полғанына ла кӧмес тее халас пирер ӱчӱн, ікі чӱс динарий дее читпес.
Ол оңдайнаң аның чӱреендегі чазыттары азыл парча. Ол, тӱңере тӱзіп, Худайға пазырар паза тир «Худай сыннаң даа сірернің аразында».
Аннаңар, тузы читкелекке, Хан-пиг килгелекке, пір дее нимені ӱзӱрбеңер. Ол харасхыда чазырыл парғанны чарыдыбызар, чӱректегізін іле сығарыбызар. Андада полғанына ла Худайдаң махтас полар.