2 Че Стефан піди нандырған: – Харындастар паза пабалар, истіңер! Сабланыс Худайы пістің ӧбекебіс Авраамға, хаҷан ол Харран саарзар кӧскелекте, Месопотам чирінде кӧрінген.
Пісті хыҷыхтаныстарнаң сыныхтаба, че чабалдаң арачыла. Синің хан-ӱлгӱң дее, кӱзің дее, Сабланызың даа пар Паза хаҷан даа полар нооза. Аминь.
Сабланзын тигірдегі Худай, амыр хоных ползын чир ӱстӱндегілерге, кемге Худай паарсапча!
Сӧс, кізі пол парып, паарсасха паза сынға пай полып, піснең хада чуртаан. Піс Аның Пабазынаң алған сабланызын кӧргебіс. Ол сабланысты Пабазының чалғыс Оолғы полып алған.
Иисустың сабланызын кӧріп, Аннаңар чоохтапчадып, Исаий піди теен.
Харындастар паза пабалар! Алныңарда ахтанып чоохтанчатханымны истіп алыңар.
Аны чоохтаан соонда фарисейлер саддукейлернең талас сыхханнар. Чыылған чон ікі чарыл чӧрібіскен.
Андада улуғ абыс Стефаннаң сурған: – Андағ ба?
Пу хыйға сағысты амдығы тустарның ӱлгӱлері піліп албааннар. Пілген ползалар, тізең, сабланыс Хан-пигін кіреске хазабасчыхтар.
Хан-пигібіс Иисус Христостың Худайы, сабланыстығ Пабазы, сірерге хыйға сағысты пирчеткен паза Худайдаңар ӱгретчеткен Хутты пирзін тіп сурынчам. Аны пирзе, сірер Худайны чахсы піліп аларзар.
Оолғы – Пабазының сабланызының чарии полып, Аның сын Позының омазы полча. Ол Позының кӱстіг сӧзінең тиксі-тилекейні орнында тутча. Ол, пісті чазыхтарыбыстаң ахтабызып, тигірде илбек Худайның оң саринда одыр салған.
Авраам Худайға киртінген. Аннаңар Худай ағаа, позының чирін тастап, молҷаан чирзер парарға теенде, Худайның чооғын искен. Ол, хайдар даа парчатханын пілбин, чӧрібіскен.
Харындастарым! Хайди сірер, сабланыс Хан-пигіне Иисус Христосха киртініп ала, олох туста кізілерні талластырадырзар?
Ӧӧркі Чайаачы, Пу тилекейде прай ниме Синнең паза Синің кӧңніңҷе чайалғаннаңар, Син сабланысха, аарласха паза ӱлгее турыстығзың.