4 Ол, тізең, андар кӧрібізіп, хорых парып, теен: – Ноо ниме, пигім? Ангел ағаа нандырған: – Синің кізілерге чахсы иткеніңні паза пазырғаныңны Худай сағысха кир килген.
Сынны чоохтапчам сірерге, прай чир-чалбахта Чахсы Хабар тарадылар, ноо даа чирде пу ипчіні ундубас ӱчӱн, ол иткен нимедеңер чоохталар.
Мария, тізең, аның сӧстерін истіп, алаң ас парған, пу чолабиттің ниме таныхтапчатханын піліп аларға сіренген.
Ипчілер хорыхханнарына чирге тӱңдере тӱскеннерінде, тігілері чоохтанғаннар: – Сірер ноға тірігні ӧліглер аразында кӧрглепчезер?
Анаң тіпче: «Корнилий! Худай синің пазырғаныңны ис салған паза кізілерге чахсы иткеніңні сағысха кирген.
Ол Павелнің чооғын истіп одырған. Павел, тізең, андар кӧрібізіп, анда позының имненіп аларына киртінізі парын сизін салған. –
Андада мин сурғам: «Хан-пигім! Мағаа ниме идерге кирек?» «Турып, Дамасксар пар. Анда сағаа ниме идерінеңер прай чоохтап пирерлер», – теен мағаа Хан-пиг.
Пётрнаң Иоанн андар хази кӧрібіскеннер, анаң Пётр теен: – Кӧрдек, піссер!
Мин прай нимеңер алдым, чырғап турбын. Сірер Епафродитнең ысхан нимені алғаныма чӧпсінчем. Сірернің сыйииңар тадылығ чыстығ алас, Худайға салылған чахсы тайығ осхас.
Пір дее нимее сағыссырабаңар. Че пазырчатсаңар, сурынчатсаңар, кӧңніңерні алғыстаснаң Худайға ас пир турыңар.
Кізілерге чахсы идерге ундубаңар. Удур-тӧдір полызызыңар. Іди иткені Худайның кӧңніне кірчеткен тайығ полча нооза.
Худай саба идер чоғыл. Ол сірернің хайди тоғынғаннарыңны паза Позына хайди хынғаннарыңны ундутпас. Сірер Худайға хынчатханнаңар, пасха ах-арығ кізілерге полысхазар паза полысчазар нооза.
Ах-арығ кізілернің Худайны сабландырчатхан сӧстерінең хада оттың ызы ангелнің холынаң Худайзар кӧдірілген.