11 Тузында ол сағаа тузазы чох полған. Амды ол сағаа даа, мағаа даа тузалығ. Мин аны сағаа нандырчам.
Пу нимее чарабаан нымысчыны, тізең, тастындағы харасхызар тастабызыңар: анда сыыт паза тіс хыҷыразы полар» тіп, Иисус піди хосхан: – Хулаа пар кізі иссін! –
Минің оолғым ӧліг полған, амды тіріл килді, чіт парған полған, амды табылды». Анаң кӱлеттеп сыхханнар.
че харындазыңның, ӧліг полып, тіріл килгеніне, чіт парып, табылғанына ӧрініп, кӱлеттирге кирекпіс».
Сірер дее, прай чахаан нимелерні толдыр салып, чоохтаныңар: «Піс олаңай ла чалҷыларбыс. Иділҷең нимелерні ле ит салдыбыс».
Прайзы чолдаң хыйыс парыбысханнар, тузалары чох кізілер пол парғаннар. Чахсы иткен пір кізі дее чоғыл.
Маркты позыңнаң хада алып, ағыл килерзің – ол мағаа нымзанарға кирек.
синнең оолғымнаңар сурынчам. Мин аны, Онисимні, чабығда тӧріткем.
Син, тізең, аны, мині чіли удурла, тыным ол нооза.
Алында сірер Аның чоны полбаазар. Амды, тізең, Худай чонызар. Алында сірерге пірдеезі айабаҷаң, амды сірерге Худай айапча.