2 Постарыңның чӱректеріңде піске орын пиріңер. Піс пірдеезін хомзындырбаабыс, пірдеезін сайбап салбаабыс, пірдеезіне чаптанмаабыс.
Пірее кізі, сірерні туразар кирбин, сӧстеріңні испезе, ол турадаң алай саардаң сығып, азахтарың тозынын хахтабызыңар.
Кем сірерні чахсы удурлапча, ол Мині дее іди удурлапча. Кем Мині чахсы удурлапча, ол Мині ысхан Худайны даа іди удурлапча.
Че пірее саарзар килзеңер, анда сірерні чахсы удурлазалар, пирген нимені, чіп, іс турыңар.
Мин пірдееңердең кӱмӱс тее, алтын даа, кип-азах таа аларға сағынмаам.
Андағ кізілер, Хан-пигібіс Иисус Христостың нимес, хурсахтарының нымызында чӧрчелер. Олар киртінҷек кізілерні ирке, чойырхос сӧстернең алаахтыр салчалар.
Мына нимее поғдархапчабыс паза арығ сағыснаң киречілепчебіс: чон аразында, улам сірернің араңарда, полған туста, прай киректерде кӧні паза азых кӧңніліг тудынғабыс. Піс, кізі хыйғазынаң устанмин, Худайның паарсазына ізенгебіс.
Пазох хатап сірерге чоохтапчам, мині алыға санабаңар. Итсе, іди санапчатхан ползар, мағаа, алығ кізее, кӧмес махтаныбызарға чарадыңар
Кирексеен нимені мағаа Македон чирінең килген харындастар пиргеннер. Мин сірернің мойныңарда одырбаам, хаҷан даа одырбаспын.
Че піс туйух, уйадыстығ киректерні хыйа итчебіс паза кӧйтікке салынминчабыс. Піс, Худай сӧстерін хыйыстырбин, сынны азып, постарыбысты Худайның алнында ноо даа кізінің чарғызына сығарчабыс.
Аны пар-чох ӧрініснең, Худай кізізін чіли, удурлаңар, паза ол осхастарны улуғлапчадыңар.
Миннең хада чабығда одырчатхан Аристарх сірерге изен читірче. Ідӧк Марк, Варнаваның чеені, изен читірче. (Марктаңар сірер чахығ алғазар: сірерзер килзе, удурлаңар аны.)
Сірернің, Худайға киртінчеткеннернің, алнында піс ах сағыстығ, арығ чӱректіг, кӧйтіктенмин тудынғанға сірер дее, Худай даа киречі.
Син, тізең, аны, мині чіли удурла, тыным ол нооза.
Ол оңдайнаң, миннең пілісчеткен ползаң, аны миніӧк чіли удурла.
Піреезі, сірерзер киліп, пу ӱгредігні сірерге читірбезе, аны тураа кирбеңер, изеннеспеңер дее аннаң.