11 “ङ एत पङ्ब रेःगो! र्हङ्की तीत्स दुत्ज्यीम् दीम्री ङ्यीउ” बी सुङ्ज्यी।
ओसेम् येसुचे तीङ् छज्यीम् थेत फ्याचे छुजेत्ज्यीम्, “एत फेन्न लबे सेम् ङल मुब, ए फेनो” बी सुङ्ज्यी।
तर म्हीइ जत चु जम्बुलीङ्री म्हीमाकी पापमा क्षम पीन्बे अधीकार् मुब बी ङ एङ्यीमात ङोन्स्ये मुब।” ओसेम् थेङ्चे हुजु या कङ् अचल्तीबे म्हीत,
ओसेम् हुजु म्ही फोत् रेःज्यीम् र्हङ्की तीत्स दुत्ज्यीम् य्हर्ज्यी। चु म्रङ्ज्यीम् म्हीमा जम्मनो तेङेन् तज्यीम्, “ङ्य्हङ्माचे चोतेब खेमेएनो म्रङ्बल अरेबल” बी पङ्ज्यीम् पर्मेस्वर्त तोप्ज्यी।
आत्माचेकीनो खेमेएनो अबेबे जीवन् पीन्ब, म्हीइ बङ्चे तएनो स्य्हेङ् अखम्। ङचे एङ्यीमात पङ्बे तम्मानो आत्मातेङ् जीवन् य्हीन्ब।