12 “अज्यबे लक्मा य्हक्को तबल तज्यीम् य्हक्को म्हीमाचे गीःचे गीःत म्होइब पीत्लास्ये मुब।
ओसेम् भ्यु पङ्बे अगम्बक्तमा य्हक्को खज्यीम् य्हक्को म्हीमात लुस्ये मुब।
तर ज्युःसम्मनो बीस्वास्री कोङ्बलमाम् थर्स्ये मुब।
होत्तज्यीम् एङ्यीमाचे स्य्हेङ्बे जम्मनो दुस्ट तम्मातेङ् एङ्यीमाचे स्य्हेङ्बे दुस्ट लक्मा ख्लाथोब, ओसेम् पर्मेस्वर्चे एङ्यीमाइ सेम्री थेन्जेत्पे फ्रोइत नम्र तज्यीम् स्वीकार स्य्हेङो, तलेपङ्सम् हुजु फ्रोइचेनो एङ्यीमा थर्ब खम्ब।
एत खय्हम्बे दुखमातेङ् थलोङो। एइ बीस्वास्त जाच्तीबरी सैतान्चे एङ्यीमान्हङ्री डेत्डेत्त जेल्री युस्ये मुब, ओसेम् एङ्यीमाचे च्यीरेत् सम्म दुख नाथोःस्ये मुब। ए स्यीथोःलेनो ङत बीस्वास् स्य्हेङ्ब थपीतो, ओसेम् ङचे एत खेमेएनो अबेबे जीवन्की इनाम् पीन्स्ये मुब।
एइ लक्मा ङचे स्येःब। एमी न्ह लेप्प न्ह स्यीम्ब मुब। एमी लेप्प वुइ स्यीम्ब खजु पङ्लेनो गीः तबल य्हीन्सम् ज्यब तस्येल।