25 धीक्कार म्रेन्बलमा, तलेपङ्सम् एङ्यीमा ख्रेन्स्ये मुब! धीक्कार ङ्येत्पलमा, तलेपङ्सम् एङ्यीमाचे दुख यङ्ज्यीम् क्राथोस्ये मुब!
“तर पर्मेस्वर्चे थेत सुङ्ज्यी, ‘मुर्ख म्ही, तीङी म्हुननो ए स्यीस्ये मुब। ओसेम् एचे र्हुब्बे जम्म स्हेःमा खल्चे चल?’”
एङ्यीमाकी म्हेमे अब्रहाम, म्हेमे इसहाक, म्हेमे याकुबतेङ् जम्म अगम्बक्तमात पर्मेस्वर्की य्हुल्री म्रङ्स्ये मुब। तर एङ्यीमा चइ् दोरी ख्लामम्, एङ्यीमा क्राज्यीम् स र्हब्स्ये मुब।
“तर धीक्कार बरुमा, तलेपङ्सम् एङ्यीमाचे सुखइ जीवन बीतइतीज्यीन्बल मुब!
“धीक्कार, म्हीमाचे तोप्पलमा, तलेपङ्सम् चोतेबे तोप्पमी एङ्यीमाइ म्हेमेमाचे भ्यु पङ्बे अगम्बक्तमातएनो तोप्प मुबल।”
येसुइ तम् थ्येःज्यीम् पतइ् अतीज्यीम् थेङ्यीमा ङ्येत्ज्यी, तलेपङ्सम् थेङ्यीमाचे कोल स्यीबलनो बी था मुबल।
नेइबे तम्मा, मुर्ख तम्मा ओसेम् अज्यबे ठट्ट तम्मा पङ्ब अत, होतेबे तम्मा पङ्बरी छन्द अख। तर एङ्यीमाचे पर्मेस्वर्त व्होर्छ्ये पीन्स्यीनो टीथोब।
म्हीमाचे, “सान्ती मुब ङ्य्हङ्मात तइ दुखएनो अरे” पङ्टीबल तस्ये मुब, होदे बेलोरीनो अमकोलत कोल न्हबे ल्हङ्दु खब र्हङ्ले थेङ्यीमाइ जोरी दुख खस्ये मुब ओसेम् थेङ्यीमा खलएनो हुजु ग्यम्से स्योर्म्यङ्स्ये अरे।
एङ्यीमा दुखी तउ, बीलाप स्य्हेङो ओसेम् क्राको। एङ्यीमाकी ङ्येत्प क्रापरी दो:खइ ओसेम् एङ्यीमाकी तङ्ब दुखरी दोखइ।
एचे पङ्ब, ‘ङ बरु मुब, ओसेम् ङतेङ् य्हक्को धन् सम्पत्ती मुब, ओसेम् ङत अयोब तएनो अरे।’ तर ए गत्ते दुखीतेङ् गत्ते दय खबल, प्रङ्न, कन, ओसेम् क्लीङ्दो मुब पङ्बे तम् एचे स्येःबलनो अरे।