12 ओसेम् न्याबोचे ङ्य्हीकी लीक्यम् ल्हो-ल्हो योक्पो गीःत पीत्ज्यी। थेङ्यीमाचे हुजुतएनो न्हेप्पो स्य्हेङ्ज्यीम् अङ्गुर्की म्रङ् ग्यम्से तेत्लाज्यी।
ओसेम् ल्हो-ल्होत ङ्योत्ज्यी, ‘एचे गदे फाथोस्ये मुब?’ थेचे पङ्ज्यी, ‘कुन्डल्की गल्दमा हजार् गीः गल्द व्ह।’ कीन्ब पीन्ब स्य्हेङ्बे म्हीचे पङ्ज्यी, ‘लो, एइ तम्सुक्री मन ब्रेत् गल्द व्ह ब्रीउ।’
होत्तज्यीम् न्याबोचे ल्हो-ल्हो योक्पो गीःत पीत्ज्यी। तर थेङ्यीमाचे हुजु योक्पोतएनो दोक्ज्यीम् पेत्न लज्यीम् थेन्-थेन् दोःपीत्ज्यी।
“हुजु लीप्चे अङ्गुर्की म्रङ्की न्याबोचे र्हङ्की सेम् न्हङ् चोले म्हेन्ज्यी, ‘ङ ता लस्ये? देरेम् ङ ङइ खोबे जत पीत्प। थेङ्यीमाचे देमेन्नो थेतमी स्य्हेस स्य्हेङ्स्ये मुब।’