20 “तर पर्मेस्वर्चे थेत सुङ्ज्यी, ‘मुर्ख म्ही, तीङी म्हुननो ए स्यीस्ये मुब। ओसेम् एचे र्हुब्बे जम्म स्हेःमा खल्चे चल?’”
मुर्ख म्हीमा, खल्चे पगपट्टी स्य्हेङ्जेत्ज्यी न्हङ्पट्टीएनो थेङ्चे स्य्हेङ्जेत्बल अय्हीनो स्यीम?
म्हीमाचे, “सान्ती मुब ङ्य्हङ्मात तइ दुखएनो अरे” पङ्टीबल तस्ये मुब, होदे बेलोरीनो अमकोलत कोल न्हबे ल्हङ्दु खब र्हङ्ले थेङ्यीमाइ जोरी दुख खस्ये मुब ओसेम् थेङ्यीमा खलएनो हुजु ग्यम्से स्योर्म्यङ्स्ये अरे।
चु जम्बुलीङ्री बरु तबलमात र्हङ्चे र्हङ्त ङ्हच्छ्यङ् थम्हेनो पङो। न्होङ्ज्यीम् य्हर्बे सम्पतीरी अय्हीन् तर ङ्य्हङ्माकी सुखइ लागीरी जम्मनो स्हेःमा ल्हाब सम्मनो न्हङ्बे पर्मेस्वर्री भरोसा थेनो बी पङो।
तलेपङ्सम् ङ्य्हङ्चे न्हबे बेलोरी चु जम्बुलीङ्री न्ह तए बइज्यी, न्ह स्यीबे बेलोरी तए बोर्ब।
न्हम्स्य्हो एइ जीवन् ता तब बी एङ्यीमाचे स्येबल अरे। एङ्यीमामी य्हम्बगी म्रङ्ज्यीम् म्हय्हर्बे खस र्हङ्ब य्हीन्ब।