14 तर येसुचे हुजु म्हीत सुङ्ज्यी, “अले, एङ्य्हीइ सम्पती जुबे अधीकार् ङत खल्चे पीन्बल मुब स्यीम्?”
य्हक्को म्हीमा न्हङ्स्ये म्ही गीःचे येसुत पङ्ज्यी, “लोप्पोन्, ङ्यीङ्य्हीकी अपचे ख्लेथेन्बे सम्पती ग्यम्से ङइ बो जुबीनो बी ङइ अज्योत सुङ्जेतो।”
य्हम्बकी लीप्चे म्ही गीःचे पत्रुसत म्रङ्ज्यीम्, “एनो थेमा न्हङ्ल गीः य्हीन्ब” बी पङ्ज्यी। तर पत्रुसचे, “ङ अय्हीन्!” बी पङ्ज्यी।
येसुचे हुजु म्हीमाकी चोतेबे बीस्वास् म्रङ्ज्यीम् कङ् अचल्तीबे म्हीत सुङ्ज्यी, “अले एइ पाप क्षमा तबल मुब।”
ओसेम् म्हीमाचे थेङ्त नासेन्लेनो थेङ्यीमाकी ग्यल्बो स्य्हेङ्बरी खब म्हइटीबे तम् खेम्ज्यीम् येसु देबेएनो र्हङ् गीःकीनो गङ्तोर् स्येजेत्ज्यी।
हुजु अमकोलचे पङ्ज्यी, “प्रभु, खल्चेएनो अपीन्।” ओसेम् येसुचे सुङ्ज्यी, “ङएनो एत सजाय अपीन्। देरेम् य्हरो, तर दोःज्यीम् पाप थस्य्हेङो।”]
होत्तज्यीम् र्होत दोस् ल्हइतीबे म्हीमा, एङ्यीमा खजु य्हीन्लेनो तइ ङ्युङ्एनो लबे ग्ला अरे, तलेपङ्सम् एङ्यीमाचे र्होत तइ तम्री दोस् ल्हइतीब हुजु तम्री एङ्यीमाएनो दोसी तस्ये मुब, तलेपङ्सम् एङ्यीमाचेएनो होतेबे लक् स्य्हेङ्ब।
एङ्यीमाचे चोतेबे लक् स्य्हेङ्बे म्हीमात दोस् ल्हइतीब ओसेम् र्हङ्चेएनो होतेबे लक्नो स्य्हेङ्ज्यी पङ्सम् ता एङ्यीमाचे र्हङ्मी पर्मेस्वर्की न्याय ग्यम्से स्योर्म्यङ्स्ये मुब बी म्हेन्ब?
ओ म्ही, पर्मेस्वर्तेङ् सुङ् ताबल ए खल य्हीन्ब? ता सेप्रकी तङ्लोचे थेत स्य्हेङ्बे म्हीत “एचे तले ङत चोले स्य्हेङ्बल” पङ्ब स्यीम्?