42 तर तोःबलमी गीःकीनो मुब। मरीयमचेम् हुजु दम्बल मुब। ओसेम् हुजु थे ग्यम्से ब्येन्बोर्स्ये अरे।”
म्हीचे जम्बुलीङ्नो र्हङकी यारी कीन्लेएनो र्हङ्की जीवन् म्हज्यी पङ्सम् थेत त ज्यब तल?
ओसेम् थेल मरीयम पङ्बे अङ गीः मुबल। मरीयम प्रभुइ स्य्हब्की रेइरी टीज्यीम् थेङ्चे सुङ्बे तम् ङ्येन्टीब मुबल।
तीरेत् येसु ग्ला गीःरी प्रार्थना स्य्हेङ्जेत्टीब मुबल। थेङ्चे प्रार्थना स्य्हेङ्जेत्प बीसेम् थेङ्की डब गीः खज्यीम् थेङ्त पङ्ज्यी, “प्रभु, युहन्नाचे थेइ डबमात लोप्प र्हङ्ले, ङ्यीमात प्रार्थना स्य्हेङ्ब लोप्जेतो।”
“तर पर्मेस्वर्चे थेत सुङ्ज्यी, ‘मुर्ख म्ही, तीङी म्हुननो ए स्यीस्ये मुब। ओसेम् एचे र्हुब्बे जम्म स्हेःमा खल्चे चल?’”
एङ्यीमातेङ् मुबे स्हेःमा चुङ्ज्यीम् खबे टङ प्रङ्नमात पीनो ओसेम् र्हङ्की लागीरी खेमेनो अडेःबे सुर्केनी डुब्ज्यीम् खेमेनो अन्होङ्बे टङ स्वर्गरी र्हुब लो। हुजुरी य्होएनो अख, बुलुङ्चेएनो अच।
होत्तज्यीम् बरु म्हीचे कीन्ब पीन्ब स्य्हेङ्बे म्हीत ङ्होत्ज्यीम् पङ्ज्यी, ‘ङचे एइ बारेरी चु ता थ्येःटीब? एचे कीन्ब पीन्ब स्य्हेङ्बे हीसाब पीनो। तलेपङ्सम् देरे य्हङ्स्ये एचे ङइ कीन्ब पीन्ब स्य्हेङ्बे लक् स्य्हेङ्स्ये अरे।’
तर अब्रहामचे थेत पङ्ज्यी, ‘ङइ ज, व्हल् लो स्यीम्, एचे जम्बुलीङ्री मुबे बेलोरी ज्यबतेङ् रोङ्बे स्हेमा यङज्यी, लाजरस्चेमी अज्यबकीनो यङ्ज्यी। तर देरेम् थे चुरी सुखरी देनले टीटीब मुब। ओसेम् एमी य्हक्को दुख नाटीब।
येसुचे थेइ तम् थेःज्यीम्, “एचे दवम् लक् गीः स्य्हेङ्थोस्ये मुब। एतेङ् मुबे जम्मा स्हेमा चुङ्ज्यीम् प्रङ्नमात पीनो। एचे स्वर्गरी स्हेमा यङ्स्ये मुब। ओसेम् खज्यीम् ङइ लीप्चे ब्रउ” बी सुङ्ज्यी।
होत्तज्यीम् एङ्यीमाचे थ्येःबे तम्त ज्येन्ले ङ्येनो, तलेपङ्सम् खल्तेङ् मुज्यी हुजुत ल्होल्होएनो पीन्स्ये मुब। तर खल्तेङ् अरेज्यी हुजुल चेक् मुब म्हेम्बलएनो ब्येन्स्ये मुब।”
बेथनीया पङ्बे नम्सरी टीबे लाजरस पङ्बे म्ही गी नबल मुबल। ओसेम् थेइ अनमा मरीयमतेङ् मार्थएनो बेथानीयारी टीबल मुबल।
ओसेम् अले स्यीबल तज्यीम् मार्थतेङ् मरीयमत आर् पीन्बरी य्हक्को यहुदी म्हीमा लीङ्स ग्यम्से हुजुरी खबल मुबल।
ओसेम् मरीयम्चेम् य्हक्को ज्यबे थङ् खबे म्हङ्गो छ्युकु बज्यीम् येसुइ स्य्हब्री युज्यीम् थेइ क्र बाचे फ्यापीन्ज्यी। ओसेम् हुजु छ्युगुइ थङ्चे दीम् प्लीङ्ज्यी।
ओसेम् खेमेएनो अबेबे जीवन चुनो य्हीन्ब, थेङ्यीमाचे थेङ् गीकीनो देमेन्की पर्मेस्वर्त स्येब, ओसेम् थेङ्चे पीत्युजेत्पे येसु ख्रीस्ट्त स्येब।
तर ङचे पीन्स्येकी यी थुङ्बलमा खेमेएनो दोज्यीम् फीःस्ये अरे। ङचे खल्त यी पीन्ब हुजु यी प्योःस्यीनो टीबे म्रुः तस्ये मुब, ओसेम् थेत खेमेएनो अबेबे जीवन पीन्स्ये मुब।”
“देमेन्नो ङ एङ्यीमात पङ्ब, खल्चे ङइ तम् ङ्येन्ज्यीम् ङत पीत्युजेत्पलत बीस्वास् स्य्हेङ्ब, थेतेङ् खेमेएनो अबेबे जीवन तब। ओसेम् थे न्यायरी दोःस्ये अरे, तर स्यीब ग्यम्से जीवन्री वङ्ज्यीन्बल तब।
क्रम्ज्यीम् य्हर्बे चबइ लागीरी लक् थस्य्हेङो, तर खेमेएनो अबेबे जीवनसम्म टीबे चबइ लागीरी लक् स्य्हेङो। हुजु एङ्यीमात म्हीइ जचे पीन्स्ये मुब, तलेपङ्सम् पर्मेस्वर् अपचेनो थेत हुजु लक् स्य्हेङ्बे हक् न्हङ्बल मुब।”
ङचे र्हङ्की जम्मनो सम्पती प्रङ्नमात जुपीन्लेएनो, ओसेम् ङचे र्हङ्की ल्हीःनो मेरी ख्रङ्बरी सोप्तीपीन्लेएनो ङतेङ् म्होइब अरेज्यी पङ्सम् ङत तएनो ज्यब अत।
तलेपङ्सम् ङ्य्हङ्माचे येसु ख्रीस्ट्त बीस्वास् लब बीसेम् खतन स्य्हेङ्लेनो अस्य्हेङ्लेनो तएनो अत। तर तोबे तम्मी चु य्हीन्ब, ङ्य्हङ्माकी बीस्वास्चे लज्यीम् ङ्य्हङ्माचे ल्हो-ल्होमात म्होइब।