11 हुजु अमकोलचे थेङ्त पङ्ज्यी, “लोप्पोन्, थेङ्तेङ्मी यी तेत्पे तङ्लोएनो अरे, ओसेम् इनारएनो नुप्पल मुब। थेङ्चे खले हुजु सोम्बो यी तेत्ज्यीम् न्हङ्जेत्प?
ओसेम् नीकोदेमसचे ङ्योत्ज्यी, “खेक्प तबे म्ही देबेएनो खले न्हब खम्ब? थे अमइ फोरी देबेएनो वङ्ज्यीम् न्हब खम्ब?”
तर ङचे पीन्स्येकी यी थुङ्बलमा खेमेएनो दोज्यीम् फीःस्ये अरे। ङचे खल्त यी पीन्ब हुजु यी प्योःस्यीनो टीबे म्रुः तस्ये मुब, ओसेम् थेत खेमेएनो अबेबे जीवन पीन्स्ये मुब।”
पर्बइ ज्युःकी ङ्हच्छ्यङ् दीन्री येसुचे रप्जेत्ज्यीम् केत् ङ्हच्छ्यङ्ले सुङ्जेत्ज्यी, “एङ्यीमान्हङ्री खल पङ्लेनो फीःबल मुसम् ङइज खज्यीम् थुङो।
तर पत्रुसचे, “अय्हीन् प्रभु, ङचे चोतेबे चोखो अय्हीन्बे स्हे खेमेएनो चबल अरे” बी पङ्ज्यी।
पर्मेस्वर्की आत्मा अरेबे म्हीचे आत्माइ तम्मा स्वीकार् अस्य्हेङ्, तलेपङ्सम् हुजु तम्मा थेइ लागीरी मुर्ख तम्मा तब, ओसेम् थेचे हुजु तम्मा गोब अखम्, तलेपङ्सम् हुजु तम्मा पर्मेस्वर्की आत्मा ग्यम्सेकीनो गोब खम्ब।
ओसेम् थेङ्चे ङत सुङ्ज्यी, “देरेम् बुत्ज्यी। ङ अल्फातेङ् ओमेगा य्हीन्ब, ओसेम् तीप्पतेङ् ज्युः ङनो य्हीन्ब। फीःबलमात ङचे जीवन्की यीइ म्रुः ग्यम्से ओलेनो थुङ्पुङ्स्ये मुब।
हुजु लीप्चे स्वर्गदुत्चे ङत फोलो युङ्ब र्हङ्ले सर्पे जीवन्की यीइ ग्येन्दी ङोन्ज्यी। हुजु ग्येन्दी पर्मेस्वर्तेङ् थुमाइ ठी ग्यम्से डोङ्ब मुबल।
पबीत्र आत्मातेङ् दुलहीचे सुङ्जेत्ब, “ब्योन्खजेतो।” खल्चे थेःज्यी थेचेएनो, “ब्योन्खजेतो” बी पङ्खइ। खल्त यी फीःब हुजु खखइ, खल्चे सेम् लब थेचे जीवन्की यी ओलेन्नो थुङ्खइ।
तलेपङ्सम् ठीइ गुङ्री स्य्हुजेत्पे थुमानो थेङ्यीमाकी गोर्तेन् तजेत्स्ये मुब। थेङ्चेनो थेङ्यीमात जीवन् यङ्बे यीइ म्रुरी नोम्जेत्स्ये मुब, ओसेम् पर्मेस्वर्चेनो थेङ्यीमाकी मीःकी मीख्ली जम्मनो फ्याजेत्स्ये मुब।”