13 पत्रुसचे म्रप्री डोङ्-डोङ् लब बीसेम् रोदा पङ्बे योक्पो अमकोल म्रप् ठोङ्बरी खज्यी।
ओसेम् पत्रुस दोइ म्रप्क्योर् ङ्यीज्यी, हुजुरी ल्हो-ल्हो अमकोल योक्पो गीःचे थेत म्रङ्ज्यीम् हुजुरी मुबे म्हीमात पङ्ज्यी, “चु म्हीएनो नासरत्की येसुतेङ् बक्च्य मुबल।”
दीम्की न्यबो रेःज्यीम् म्रप् दुङ्स्ये मुब। ओसेम् एङ्यीमा दोरी रप्ज्यीम् म्रप्री डोङ्-डोङ् लज्यीम्, ‘प्रभु, ङ्यीमाइ लागीरी म्रप् ठोङ्जेतो!’ बी पङ्स्ये मुब। तर थेङ्चे सुङ्स्ये मुब, ‘एङ्यीमा खनसे खबल? ङचे एङ्यीमात स्येबल अरे।’
पत्रुसचेम् म्रप् डोङ्-डोङ् लस्यीनो टीज्यी। लीक्यम् म्रप् ठोङ्मम् पत्रुसत म्रङ्ज्यीम् थेङ्यीमा तेङेन् तज्यी।