14 Kà nyìmàŋ kɛ̀ mìŋ yaà hninie ka jòà ke kpùnaàŋ sààmɛ màànààŋ wo Kana wiɔ̀ Jisɛ̀ Kulaì naim woò janjai lɛ̀.
Wo Saimɔŋ Piilɛ̀ naŋ dawè wààŋ, “Kanaà, kòò mùŋ yaà kɔɔyɛ?” Wo Jisɛ̀ naŋ fasàì wààŋ, “Niŋ fèim naàŋ ɓɛ̀nɛ̀ŋ dè màŋjɛ̀wɛ, kɛɛ sèè e teenga bà è maaŋ, kɛ̀ nàim dè maŋjɛ̀wɛ.”
“Kà mààmè maŋ tàtaiŋ màŋ sùà, mìŋ yààìŋ wòò ebò siaàŋ nyaàiŋ dè e Kànà Dayàa, kɛɛ kà naàŋ nyìmàŋ kɛ̀ nyɛ̀iŋ nààŋ bà gbiŋ niŋ naàim wa nàwèè ɓɛìŋ yɛmɛ̀.
Èiŋ nyìmàŋ kɛ̀ ke saaŋ yɛɛ̀ è yààìŋ yɛi dìì le tèènè mààŋ kè kpùnaŋ wiɛ̀, sèè kè gɔɛ gɔ̀ɛ̀, è kùwàìŋ ke saaŋ e yìwìà Dayà sìwè. Ke saaŋ gò nyìlìà lè sìwè kè yaà ke saaŋ wèè julɔfɔ ko àìjɛnɛ̀ŋ.
E weè miàŋ, e teengaà è haì wèè aim gììyà saaà. E teengaà è naàŋ haì wèè ka jòà ɗuunyaŋ.
Kà gongò kɛ̀ è yaà nɔŋ e tɔ̀ɔ̀nyaàŋ wèè ka nɔ̀ŋ dììka sùà maŋ keì mɛɛ̀ŋ maŋ jiiiŋ màŋ diɛŋ e teengaà mìŋ yaà nɔŋ ke kpùnaàŋ sùà lɛ.