31 Sen meni laý çukura taşlarsyň, hatda öz eşiklerime ýigrenji görnerin.
31 Сен мени лай чукура ташларсың, хатда өз эшиклериме йигренҗи гөрнерин.
Ýazygym torba salnyp möhürlener, etmişimiň üstüni örtersiň.
Seni ýazgarýan men däl, öz agzyň, dodaklaryň saňa garşy şaýatlyk edýär.
Sen Hudaýa: „Günämiň Saňa näme dahyly bar? Günäsizlikden näme peýda gördüm?“ diýýärsiň.
Bigünä bolsam-da, öz dilim maňa höküm eder, akýürekli bolsam-da, ol meni nähak çykarar.
Gar suwuna ýuwnup, ellerimi aşgar bilen tämizlesem-de,
Çünki Oňa jogap bererim ýaly, kaza bile giderimiz ýaly, Ol ynsan däl ahyryn!
Kerebinden eginbaş bolmaz olaryň, gazananlary bezenenlerine ýetmeýär, işleri erbet işdir, ellerinde zorluk işi.
Haram adam deý bolduk ählimiz, ähli dogry işlerimiz haram esgi deý. Solýarys biz ýaprak deý, ýel dek alyp gidýär ýazyklarymyz bizi.
Ýuwsaň-da aşgar bilen özüňi, sürtseň-de köp sabyny, durandyr huzurymda ýazygyňyň tagmasy. Muny Hökmürowan Reb aýdýandyr.
Üstüňe nejislik ýagdyryp, ile ryswa ederin, tomaşa öwrerin.