13 یِر اِیهسی اُلارینگ بیرینه شِیله جُغاپ بِریَر: ”اِی دُست! مِن سانگا عادالاتسیزلیق اِدِمُق. سِن مِنینگ بیلِن بیر کوموش سِکَّه راضیلاشمادینگمی نَمه؟
اُز حاقینگی آل-دا، گیدیبِر. مِن بو اینگ آخیرقا-دا سانگا بِرِنیمی بِرمِک ایسلِیَرین.
اُل گونلوکچیلِر بیلِن بیر گونلوک ایش حاقینی بیر کوموش سِکَّه راضیلاشیپ، اُلاری اُز اوزومچیلیگینه یُلّایار.
اُنگا: ”اِی دُست، سِن طُوی گِییمینی گِیمَن، بو یِره نَدیپ گیریپ بیلدینگ؟“ دییّپ سُرایار. شُندا اُل آدامینگ دیلی توتولیار.
عیسی هِم اُنگا: «دُستوم، هانی، نَمه اِتجِک بُلسانگ اِت» دییدی. اِدیل شُل واقتی آداملار عیسانی توتوپ باسدیلار.
هِی آدام، خودایا کِپ قایتارار یالی، سِن کیم بُلوپسینگ؟ هی-دَه بِجِرلِن زات اُزونی بِجِرِندِن: «نَمه اوچین مِنی بِیله بِجِردینگ؟» دییّپ سُراپ بیلِرمی؟