2 Йөне тас бүдрәпди мениң аякларым, тас тайыпды мениң гадамларым.
2 Ýöne tas büdräpdi meniň aýaklarym, tas taýypdy meniň gadamlarym.
Ысрайыл Худайы гепледи, Ысрайылың Гаясы маңа шейле дийди: „Халка адалатлы хәкимлик эден, Худайдан горкуп, халка баштутанлык эден,
Сенден хошал болуп, сени ысрайыл тагтында отурдан Худайың Реббе алкыш болсун! Реб Ысрайылы эбедилик сөенсоң, адалаты ве хакыкаты берҗай этмегиң үчин сени патыша этди».
Патышаның чыкаран хөкүмини бүтин ысрайыл халкы эшидип, оңа улы хормат гойды. Пайхаслы хөкүм чыкарар ялы Сүлейман патышада Худайың пәхим-пайхасының бардыгыны халк гөрди.
Сениң табшырыкларыңы, дүзгүнлериңи, парзларыңы – шуларың хеммесини берҗай эдер ялы, мениң тайярлык гөрен ыбадатханамы гурары ялы, оглум Сүлеймана садык йүрек бер».
Хан-беглерден йүз гөрмейәр, байы гарыпдан ёкары тутмаяр, чүнки хеммелер Онуң элиниң яраданыдыр.
Душманым: «Ондан өкде гелдим» диймесин, йыкылмайын, ягыларым, гой, шатланмасын.
Патыша эҗизлере адалатлы хөкүм чыкарса, онуң тагты эбеди беркарар болар.
Ине, патыша догрулык билен шалык эдер, хөкүмдарлар адалатлык билен хөкүм сүрерлер.
Догрулыгың мивеси рахатлык, нетиҗеси асудалык, эбеди ховпсузлыкдыр.
Хөкүмдарлыгы дынувсыз өсер, парахатчылыгы түкениксиз болар. Давудың тагтындан бакы беркарар эдер өз патышалыгыны. Патышалыгы адалатлылык хем догрулык билен голдар. Хөкмүрован Реббиң ыхласы билен амала ашар бу.
Шол гүнлерде, шол вагтда Мен Давудың неслинден бир догручыл Шаха чыкарарын. Ол юртда адалаты хем догручыллыгы берҗай эдер.
Йитени агтарарын, азашаны ызына гетирерин, яралының ярасыны даңарын ве эҗизи кувватландырып, семизи, гүйчлини хеләк эдерин; олары адалатлылык билен бакарын».
Соңра мен ачылан гөги ве ол ерде дуран бир ак аты гөрдүм. Аты мүнүп отуран Садык ве Хакыкат дийип атландырылярды. Ол адыл хөкүм чыкаряндыр ве адалатлы сөвешйәндир.