3 Ёгсам хич ким ёкка мени халас эдере, олар шир дек мени парчалаймасын.
3 Ýogsam hiç kim ýokka meni halas edere, olar şir dek meni parçalaýmasyn.
пис ишлериңи бес этсең, чадырыңда этмише орун бермесең,
Эй, Худай, бизи рет этдиң, бизиң хатарымызы бөвүсдиң, газапландың: вах, гайдып берсене өңки абаданлыгы!
«Реб худайларың Худайыдыр! Реб худайларың Худайыдыр! Ол билйәндир, гой, ысрайыл халкы хем билсин: эгер биз Реббе боюн эгмезлик я-да дөнүклик эден болсак, сизиң бу гүн бизе рехимиңиз инмесин!
Өз гулуңа вепалы бол, чүнки биз мукаддес әхт эдишдик. Эгер мен языклы болсам, онда мени өзүң өлдүрәй, какаңың янына элтип нәме этҗек?»
Шавул оңа шейле дийди: «Нәме үчин Йышайың оглы икиңиз мениң гаршыма дилдүвшүк гурадыңыз? Нәме үчин сен оңа чөрекдир гылыч бердиң ве онуң үчин Худая йүз тутуп, онуң сапары барада сорадың? Гөршүң ялы, шейдип, ол мениң гаршыма дузак гурды».
Шонуң үчин мениң гаршыма дилдүвшүк гурадыңызмы? Оглумың Йышайың оглы билен үлпет боландыгыны маңа хабар берениңиз болмады. Бу гүнки гүн, гөршүңиз ялы, оглум өз нөкерими мениң гаршыма дузак гурмага итекләнде, бириңизиң-де маңа небсиңиз агырмады, ол хакда маңа дил ярмадыңыз».
Шу гүн говагың ичинде Реббиң өзүңи мениң элиме берендигини өз гөзлериң билен гөрдүң. Сени өлдүрмеги талап эденлеринде-де, мен саңа рехим этдим. Мен олара: „Өз җенабыма эл галдырмарын, чүнки ол Реббиң Өз сечип-сайланыдыр“ дийдим.
Соңра Давут хем говакдан чыкды-да: «Эй, җенабым, патышахым!» дийип, Шавулың ызындан гыгырды. Шавул ызына гаранда, Давут йүзүни ере берип, оңа тагзым этди.