2 Эй, Худай, мени халас этмеги ниетиңе сал; я Реб, тиз етиш мениң дадыма.
2 Eý, Hudaý, meni halas etmegi niýetiňe sal; ýa Reb, tiz ýetiş meniň dadyma.
Хич зады гөрүп билмезиң ялы, гараңкылык сени басяр, сил гелип, сени гарк эдйәр.
Ярадылды гөклер Реб сөзи билен, бар асман җисимлери – агзының непеси билен.
Эҗизлере рехимли гараян нәхили багтлы! Яман гүнде Реб оны халас эдер.
Ине, Яхуда патышасының көшгүнде галан әхли аяллар Бабыл патышасының ёлбашчыларына гетирилер. Ол аяллар саңа: „Ынамдар достлаң сени алдава салды, олар сени еңлише сезевар этди; батга батды сениң аякларың, ынамдарлаң сенден гачып гитди“.
Онсоң Ермеяны тутуп, патышаның оглы Малкыяның гуррук гуюсына ташладылар, ол гуйы гаравулларың ховлусында ерлешйәрди. Оны танап билен ашак салладылар. Гуюда сув ёкды, диңе ләбик барды. Ермея ләбиге батды.
Сув кекирдегиме гелди. Есир дүшдүм чуңлуга. Башыма чолашды деңиз отлары.
Ягыш ягып, силлер гелди, еллер өвсүп, ол өе урды, эмма өй йыкылмады, себәби ол гаяның үстүнде гурлупды.