2 Сен өз эл зәхметиңиң мивесини иерсиң, ялканарсың, ягшылык сениңки болар.
2 Sen öz el zähmetiňiň miwesini iýersiň, ýalkanarsyň, ýagşylyk seniňki bolar.
Умытлыдыгың үчин аркайын боларсың, гораларсың, ховпсузлыкда дынч аларсың.
Мен Реббе эдйәрин дады-перяды, Ол мукаддес дагындан маңа берйәр җогабы. Села
Хасыл, тәзе шерап бол боланда багтдыр, йөне йүрегиме берен шатлыгың мундан-да көпдүр.
Мен чадырыңда бакы месген тутайын, ганатларыңың астында пена тапайын. Села
Реббиң берекеди байлык гетирйәр, Ол бу байлыга дерт-алада гошмаз.
Гүнүң астында эдилйән әхли ишлери гөрдүм; ине, бары бидерек, салгыма чапмак.
Ине, бир ялңыз адам барды; онуң не оглы барды, не-де доганы. Чекйән зәхметиниң соңы ёкды, йөне шонда-да гөзи байлыкдан доймаярды. Ол: «Мен ким үчин зәхмет чекйәрин? Ким үчин өзүми леззет алмакдан махрум эдйәрин?» дийип сорады. Бу-да бидерек, ёвуз юмуш.
Гүнүң астында бир эрбет дерт гөрдүм: топланан байлык эесине зелел гетирди.
Ынсаның бар зәхмети агзы үчиндир, йөне шонда-да ол хич канагатланмаз.
Шол пурсат мен оянып серетдим велин, укым шейле сүйҗи экен.
Мен олар билен парахатчылык әхтини баглашарын, юртдакы йыртыҗы хайванларың соңуна чыкарын. Олар чөлде ховпсуз яшарлар ве токайларда ятарлар.