3 Эгер бинятлар эдилсе вейран, нәме эдип билер ол догры ынсан?»
3 Eger binýatlar edilse weýran, näme edip biler ol dogry ynsan?»
Сөвешде йитирен улы гошуның ялы, тәзеден, шол бир мукдардакы атлы ве сөвеш арабалы әгирт улы гошун топла. Соңра олар билен дүзлүкде уруш эдерис, биз хөкман олардан үстүн чыкарыс». Патыша оларың сөзүни диңләп, айдышлары ялы хем этди.
Алтына бил баглан болсам, сап алтына ынам эден болсам,
Бир огрыны гөреңде, оңа гошуляң, зынахорлара шәрикдеш боляң.
Гөк ыглан эдйәр Онуң догрулыгыны, чүнки казылык эдйән – Худайың Өзи. Села
текепбирлер Сениң гашыңда дурмаз; Сен йигренйәрсиң беткәрлериң барыны,
Айдымчылар топарының ёлбашчысына. Үфленип чалынян саз гуралында. Маскил. Давудың мезмуры.
Онуң элиндедир ер чуңлуклары, Онуңкыдыр дагың чүр депелери.
Душман дийди: „Коваларын, ызларындан етерин. Олҗасыны бөлүп, тешнелигими гандырарын. Гылыҗымы ялаңачлап, олары ёк эдерин“.
Кануны бозянлар эрбетлери өвйәндир, кануны саклаянлар болса олар билен гөрешйәндир.
Нетиҗесиз өмрүмде бар зады гөрдүм: догры адам догрулыгында ёк боляр, пис адам пислигинде өмрүни узалдяр.
Сен кими масгаралап, киме дил етирдиң? Кимиң гаршысына сесиңе бат берип, киме улумсылык билен габак галдырдың? Ысрайылың Мукаддесине!
Нәхак газанч этмишлери үчин гахарланып, олары җезаландырдым, гахарландым, йүз өвүрдим; эмма олар өз ислән ёлларындан гитдилер.
Эмма сениң гөзүң ве йүрегиң харам газанҗа, бигүнә ган дөкмәге, зулум хем зорлук этмәге дикилипдир.
Сизиң сеждегәхлериңизи йыкып, якымлы ыслы түтетги якян сыпаларыңызы вейран эдерин. Сизиң маслыкларыңызы йыкылан бутларыңызың маслыкларының үстүне үйшүрерин. Мен сизи рет эдерин.
Өйүни харам газанч билен долдуряның, бетбагтлык пенҗесинден гачмак үчин, өйүни белентликде гуряның дат гүнүне!
Онсоң олара: «Әгә болуң! Өзүңизи хер хили бетнебисликден гораң, себәби ынсаның яшайшы онуң мал-мүлкүниң боллугына баглы дәлдир» дийди.
Өзүме болса, эй, җаным, көп йыл үчин йыгналан энчеме задың бар, дынҗыңы ал, ий, ич, кейп чек диерин“ диййәр.
Оларың калбы хер түйсли яманлыкдан, адалатсызлыкдан, ачгөзлүкден ве азгынлыкдан долудыр. Олар гөрип, ганхор, давачыл, яланчы ве бетпәлдир. Олар гепчи,
Олар Худайың адалатлы Канунына гөрә шейле ишлери эдйәнлериң өлүме мынасыпдыгыны билселер-де, өз эдйән ишлеринде илерлейәрлер. Мунуң билен чәкленмән, башгаларың хем шейле этмегини оңлаярлар.
не-де огры-җүмрүлер, не бетнебислер, не-де аракхорлар, не пайыш сөгүнйәнлер, не-де кеззаплар – шуларың бири-де Худайың Шалыгыны мирас алмаз.
Шуны билип гоюң: хич бир азгының, мурдарың я-да ачгөзүң Месихиң ве Худайың Шалыгында мирасы ёкдур. Чүнки шейле адамлар бутпаразлар билен дес-деңдир
Бу эдилен ваданы эшиден хер бириңиз өз-өзүңизи өвмәң ве йүрегиңизде: „Биз текепбирлик ёлумыздан гитсек хем аман галарыс“ дийип пикир этмәң. (Шейле пикир ягшының-да, яманың-да башына бела гетирер.)
Муны гөрен Реббиң олара гахары гелди, оларың огул-гызларыны рет этди.
Шонуң үчин хем дүнъеви тебигатыңыза махсус болан азгынлыгы, ахлаксызлыгы, харам кейпи, пис хөвеслери ве бутпаразлык билен дең хасапланян ачгөзлүги өлдүриң.
Инди: «Бу гүн я эртир пылан шәхере гитҗек, бир йылы шол ерде гечирҗек, сөвда-сатык этҗек, пул газанҗак» диййәнлер, маңа гулак асың!
Сиз болса өз текепбирлигиңиз билен өвүнйәрсиңиз. Бейле өвүнмелериң бары эрбетликдир.
Дүнйә ве ондакы затлара көңүл бермәң. Дүнйәни сөййән адамда Атаның сөйгүси ёкдур.
Ол өз эҗесине: «Сен бир мүң бир йүз саны күмүш теңңәни огурлатдың, оны алана мениң янымда гаргыш этдиң, сениң шол күмүшлериң менде, олары мен алдым. Эмма мен олары хәзир саңа гайтарып берйән» дийди. Эҗеси: «Реб сени ялкасын, оглум!» дийди.
Шавул олара шейле дийди: «Дердими пайлашаныңыз үчин Реб сизи ялкасын!