2 Вагызчы: «Бидерек! Бидерек! Бары бидерек!» диййәр.
2 Wagyzçy: «Biderek! Biderek! Bary biderek!» diýýär.
Гуландан ынсаның догулмайшы ялы, акмагың-да акылы гоялмаз.
Сениң ишлериң несилербойы тарып эдилер, Сениң гудратлы ишлериң хем ыглан эдилер.
Гайгыны йүрегиңден чыкар, азабы бедениңден дашлашдыр, чүнки яшлык-да, җуванлык-да гысга вагтлыкдыр.
Узак йыллап яшаянлар хем хер бир яшан гүне шатлансынлар, йөне көп гараңкы гүнлериң болҗакдыгыны-да унутмасынлар. Бар болян зат бидерекдир.
Вагызчы: «Бидерек! Бидерек! Бары бидерек!» диййәр.
Онсоң эллеримиң эден әхли ишлерине, чекен әхли зәхметиме серетдим. Ине, буларың бары бидерекди, салгыма чапмакды. Гүнүң астында хич бир пейдалы зат ёкды.
Онсоң мен өз-өзүме: «Акылсызың башына гелен мениң-де башыма гелер. Онда акыллы болмагымың пейдасы нәме?» Өз-өзүме: «Бу-да бидерек» дийдим.
Шонуң үчин дурмушы йигрендим, чүнки Гүнүң астында эдилйән ишлер маңа хасрат гетирди. Бары бидерек, салгыма чапмак.
Онуң акыллы я-да акылсыз болҗакдыгыны ким билйәр? Муңа гарамаздан, олар Гүнүң астында пайхас билен чекен бүтин зәхметиме эелик эдерлер. Бу-да бидерек.
Чүнки адам пайхас, билим ве уссатлык билен зәхмет чекйәр, йөне ол барыны хич бир зәхмет чекмедик башга адама галдырмалы боляр. Бу-да бидерек, улы адалатсызлык!
Оларың бүтин өмри дертден, зәхмети гуссадан долы; йүреги гиҗесине-де рахатланмаяр. Бу-да бидерек!
Чүнки Худай пайхасы, билими ве шатлыгы Өзүни разы эдене берйәндир. Гүнәли адама болса, Худайы разы эдене берсин дийип топламак, йыгнамак ишини берйәр. Бу-да бидерек, салгыма чапмак.
Өзүм үчин алтын, күмүш ве патышаларың, велаятларың хазыналарыны топладым. Эркекдир аял айдымчылары хакына тутдум. Ислендик эркегиң гөвнүне ярамлы гөзел гырнак аяллар эдиндим.
Ынсанларың-да, хайванларың-да такдыры бирдир. Бири нәхили өлйән болса, бейлекиси-де шейле өлйәр; хеммесиниң бир деми бар; адам хайвандан үстүн дәлдир, чүнки бары бидерек.
Онуң баштутанлык эдйән әхли халкы сан-саҗаксызды. Эмма соң геленлер ондан разы болмазлар. Элбетде, бу-да бидерек, салгыма чапмак.
Мен ене-де бир адамың бар чекен зәхметиниң, уссатлык билен эден әхли ишлериниң гоңшусына болан гөриплик зерарлы эдилендигини гөрдүм. Бу-да бидерек, салгыма чапмак.
Ине, бир ялңыз адам барды; онуң не оглы барды, не-де доганы. Чекйән зәхметиниң соңы ёкды, йөне шонда-да гөзи байлыкдан доймаярды. Ол: «Мен ким үчин зәхмет чекйәрин? Ким үчин өзүми леззет алмакдан махрум эдйәрин?» дийип сорады. Бу-да бидерек, ёвуз юмуш.
Харытлар көпеленде, оны иййәнлер-де көпелйәндир; гөзлери билен гөрмекден башга эесине ондан нәме хайыр бар?
Көп сөз бидереклиги артдыряр; мунуң ынсана нәме пейдасы бар?
Себәби ярадылыш өз ислеги боюнча дәл-де, Худайың ислеги боюнча пучлуга табын болупды. Инди болса Худайың перзентлериниң шан-шөхрата говшан пурсадында ярадылыш өзүниң хем чүйреме нәлетинден азат эдилип, шол шөхрата говшарын дийип умыт эдйәр.