2 Ол сөзе гулак асмады, өвүт алмады, Реббе бил багламады, Худайына якынлашмады.
2 Ol söze gulak asmady, öwüt almady, Rebbe bil baglamady, Hudaýyna ýakynlaşmady.
Муңа гарамаздан, олар гулак асмазак болдулар. Олар Саңа гаршы питне турзуп, Сениң кануныңы йигрендилер. Саңа тарап өврүлмелидиклерини дуйдуран пыгамберлериңи өлдүрдилер. Саңа эрбет дил етирдилер.
Реб Өз мукаддес ыбадатханасындадыр; Онуң тагты гөклердедир. Онуң гөзлери сынлаяр, назары адамзады барлаяр.
Я Таңры, ач Сен мениң агзымы, мениң дилим Саңа алкышлар айтсын.
Билимиң башлангыҗы – Ребден горкмаклык; диңе акмаклар даналыгы хем өвүт-несихаты хар эдйәрлер.
Диерсиң шонда: «Мен нәме үчин тербийәни йигрендим, йүрегим-де кәйинҗи рет этди?
Нәме үчин ене-де җеза гөзлейәрсиңиз? Нәме үчин башбозарлыгыңызы бес этмейәрсиңиз? Башыңыз бүтинлей яраланан, йүрегиңиз дуршуна солуп-саралан.
Реб шейле диййәр: «Бу халк Маңа якынлашып, дили, додаклары билен Мени хорматлаяр, йөне йүреклери Менден узакдадыр. Ынсан буйрукларына гөрә Маңа ыбадат эдйәрлер олар.
Медет сорап, Мүсүре гидйәнлериң, атлара даянянларың, көпдүклери үчин сөвеш арабаларына, гүйчлүдиклери үчин атлылара бил баглаянларың дат гүнүне! Олар Ысрайылың Мукаддесине йүз тутмаярлар, Ребден маслахат сорамаярлар.
Эмма сен, эй, Якуп, чагырмадың Мени, эй, Ысрайыл, Менден ирдиң сен!
гүндогардан сириялылары, пилиштлилери гүнбатардан. Олар Ысрайылы ювударлар, агызларыны ачарлар-да. Йөне Реббиң газабы сөнмәнди шонда-да, эли энтек-де җеза бермәге тайын.
Сениң несибәң, саңа өлчәп берен пайым будур. Муны Мен – Реб айдяндырын, чүнки сен Мени унутдың, ялана бил багладың.
Перзентлериңизе нәхак темми берен экеним, барыбир олар ёла гелмедилер. Өз гылыҗыңыз йыртыҗы арслан дей пыгамберлериңизи ювутды.
Ишиң ровачка, Мен саңа йүзлендим, йөне сен: „Диңлемерин“ дийдиң; яшлыгыңдан бәри ёлуң шу болды, сөзүме хич гулак асмаярдың.
Олар Маңа йүзлерини дәл-де, еңселерини өвүрдилер. Мениң гайта-гайта өвреденлериме олар гулак асмадылар, догры ёла гелмедилер.
Ысрайыл Худайы Хөкмүрован Реб шейле диййәр дийди: «Гит-де, яхуда халкы билен Иерусалимиң илатына шейле дий: „Сиз Мениң сөзлерими диңләп, хич бир сапак алҗак дәлмисиңиз? Муны Реб айдяндыр.
Шонуң үчин хем, Ысрайыл Худайы Хөкмүрован Реб шейле диййәр: „Мен Өз айдан әхли бела-бетерлерими Яхуда билен Иерусалимде яшаян хер бир адамың башындан индерерин. Чүнки Мен олара айтдым, йөне олар диңлемедилер, олары чагырдым, йөне җогап бермедилер“».
Я Реб, Сениң назарың хакыката дикилен дәлмидир? Олары урдуң, эмма олар агыры дуймадылар. Олары хеләк этдиң, эмма олар йүз өвүрдилер догры ёлдан. Олар йүзлерини гаядан-да гаталдып, ызларына доланмак ислемедилер.
«Эй, ынсан оглы! Оңа: „Сен газап гүни тәмизленмедик, үстүне ягыш ягмадык юртсуң!“ дий.
Хаясызлыгың сени харам этди. Мен сени тәмизлеҗек болдум, эмма сен тәмизленмек ислемедиң. Саңа гаршы туташан газабым ятышянча, сен харамлыгыңдан тәмизленмерсиң.
Ребден йүз өвренлери, Ребби агтармаянлары, Ондан маслахат алмаянлары бу ерден ёк эдерин».
Мукаддес Язгыларың әхлиси Худайың ылхамы билен язылды. Олар өвретмек, гүнә эдйәнлери паш этмек, ёла гетирмек, догрулыкда тербиелемек үчин пейдалыдыр.
Шоңа гөрә, чын йүрекден ве берк ынам билен Худая якынлашалың. Месих калбымызы Өз ганы билен пәкләп, бизи выждан языгындан азат этди ве беденимизи арасса сув билен ювды.