19 Шонуң үчин хем, эй, Агрип ша, мен гөкден гелен гөрнүше бойнуёгынлык этмедим.
19 Şonuň üçin hem, eý, Agrip şa, men gökden gelen görnüşe boýnuýogynlyk etmedim.
Хөкмүрован Реб гулагымы ачды, мен гаршы чыкмадым, ыза чекилмедим.
Соңра Реббиң сесини эшитдим. Ол: «Кими иберейин? Бизиң үчин ким гидер?» дийди. Мен: «Ине, мен; мени ибер!» дийдим.
Мен: «Инди Ол хакда дил ярмарын, Онуң адындан геплемерин» дийсем, Онуң сөзи сүеклериме орнашып, йүрегиме от берди. Оны ичимде сакламакдан ирдим, мундан артык чыдап билмейәрин.
Мен хем өзүме буйрулышы ялы этдим. Гошумы сүргүне гидйәниң гошы кимин илки гүндиз чыкардым. Агшам дивары элим билен оюп, гошумы гараңкыда чыкардым, оларың гөзлериниң алнында оны гершимде гөтердим.
Рух мени ёкары гөтерип, бу ерден алып гитди. Реббиң эли мениң үстүмде берк дурды ве җаным гахардан долуп, мен гайгы-хасратда гитдим.
Йөне Юнус Реббиң назарындан гачып, Таршыша гитмек үчин ёла дүшди. Ол Яфо шәхерине гелип, Таршыша гидйән бир гәми тапды. Гәминиң ёл кирейини төледи ве Реббиң назарындан гачып, Таршыша гитмек үчин, гәмичилер билен биле гәмә мүнди.
Шонда олар түмлүкден нура, шейтаның хөкмүрованлыгындан Худая тарап өврүлерлер. Маңа иман этмек аркалы оларың гүнәлери багышланып, олар Худайың мукаддес халкы билен биле мирас аларлар“ дийди.
«Эй, Агрип патыша! Яхудыларың маңа йөңкейән әхли айыпламаларындан горанып, бу гүн сениң өңүңде чыкыш эдйәндигим үчин, мен өзүми багтлы сайярын.
Илки билен Дамаскда, Иерусалимде, соңра тутуш Яхудыяда, шейле хем, кесеки миллетлериң арасында: „Гүнәлериңиз үчин тоба эдиң, Худая доланың, тоба эдендигиңизи оңат ишлериңиз билен субут эдиң“ дийип вагыз этдим.