14 Оны ырып билмәнимизден соң биз: «Гой, Реббиң ислеги болсун!» дийип дымдык.
14 Ony yryp bilmänimizden soň biz: «Goý, Rebbiň islegi bolsun!» diýip dymdyk.
Гудратыгүйчли Худайың Өзи сизе ол адамың өңүнде рехим этсин; белки, ол бейлеки доганыңызы-да, Бенямини-де гойберәеди-дә. Чагасыз галмалы болсам, гой, галайын».
Онсоң Хизкия Ишая пыгамбере: «Реббиң сениң үстүң билен айдан сөзи ягшы сөздүр» дийди. Чүнки Хизкия: «Эгер мениң дөврүмде асудалык ве ховпсузлык болса, оңа етеси нәме бар?!» дийип пикир этди.
Иса бираз өңе йөреди-де, ере йүзин дүшүп: «Эй, Атам! Мүмкин болса, бу хасрат кәсесини Менден сова гечсин, йөне Мениң ислегим дәл, Сениң ислегиң амала ашсын!» дийип, дилег этди.
Иса икинҗи гезек гидип, дилег этди: «Эй, Атам, Мен ичмесем, бу кәсәниң гечмеги мүмкин дәл болса, онда Сениң ислегиң болсун!»
Патышалыгың гелсин! Гөкде болшы ялы, ерде-де Сениң ислегиң амала ашсын!
Иса олара Худая дога оканыңызда шейле дийиң: «Эй, Атамыз, адың мукаддес болсун! Патышалыгың гелсин!
«Эй, Атам! Эгер ислесең, бу хасрат кәсесини Менден сова гечир! Йөне Мениң ислегим дәл, Сениң ислегиң амала ашсын!» дийип, дилег этмәге дурды.
Нагомы Рутуң ызына гайтмаҗагына хем-де өзи билен галҗагына гөз етиренден соң, оңа хич зат диймеди.
Шондан соң Шамувел хич зады гизлемән, хеммесини болшы ялы Элийә гүррүң берди. Элий: «Ол Ребдир, гой, Ол Өз халаныны этсин» дийди.